همی گردید از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 59
1. همی گردید مهراب از پی جم
بسان جم کزو گم گشته خاتم
برو به کار از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 60
1. برو به کار خود ای واعظ این چه فریاد است؟
مرا فتاده دل از ره ترا چه افتادست؟
ملک با تاج از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 61
1. ملک با تاج زر کرد عزم درگاه
چو صبح صادق آمد در سحرگاه
شب تاری به از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 62
1. شب تاری به روز آورد جمشید
به شب بنوشت مکتوبی به خورشید
تو ای جان من از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 63
1. تو ای جان من ای بیمار چونی؟
درین بیماری و تیمار چونی؟
رسولا خدا از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 64
1. رسولا خدا را به جایی که دانی
چه باشد که از من پیامی رسانی؟
دردا که رفت از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 65
1. دردا که رفت دلبر و دردم دوا نکرد
صد وعده بیش داد و یکی را وفا نکرد
آمکه عمری از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 66
1. آمکه عمری چو صبا بر سر کویش جان داد
چه شود گر همه عمرش نفسی آرد یاد
چو از اغیار از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 67
1. چو از اغیار مجلس گشت خالی
صنم از حال جم پرسید حالی
بنام آنکه از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 68
1. بنام آنکه نامش حرز جان است
ثنایش بر تر از حد زبان است
ای باد صبحگاهی از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 69
1. ای باد صبحگاهی بادا فدات جانم
در گوش آن صنم گو این نکته از زبانم
در آن غمنامه از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 70
1. در آن غمنامه چون داد سخن داد
دل خود در میان نامه بنهاد