گل زرد افق از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 48
1. گل زرد افق را دور بی باک
چو زین گلزار سبز افکنده بر خاک
در هر آن سر از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 49
1. در هر آن سر که هوا و هوست جا گیرد
نیست ممکن که هوای دگری پا گیرد
ماییم کله از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 50
1. ماییم کله چو لاله بر خاک زده
صد نعره چو ابر از دل غمناک زده
معنبر زلف از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 51
1. معنبر زلف را چون داد شب تاب
عروس روز سر برداشت از خواب
شوق می ام نیمه از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 52
1. شوق می ام نیمه شب بر در خمار برد
بوی گلم صبح دم بر صف گلزار برد
در آن شب دید از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 53
1. در آن شب دید جمشید آفتابی
چو طاووسی خرامان در خرابی
خواهم که امشب از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 54
1. خواهم که امشب خدمتی چون ساقر اندر خور کنم
کاری که فرمایی مرا فرمان به چشم و سر کنم
به نوشانوش از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 55
1. به نوشانوش رفت آن شب به پایان
سحر چون شد لب آفاق خندان
چو بر حدود از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 56
1. چو بر حدود یار حبیب بگذشتم
که کرده بود خرابش جهان ز بی‌باکی
چمن بی گل ،فلک از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 57
1. چمن بی گل ،فلک بی ماه می دید
بدن بی جان ،جهان بی شاه می دید
آتش سودا گرفت از سلمان ساوجی جمشید و خورشید 58
1. آتش سودا گرفت در دل شیدای من
شعله گراینسان زند وای دل و وای من