قصاید در دیوان اشعار سلمان ساوجی

1 وقت آن آمد که بلبل در چمن گویا شود بهر گل گوید «خوش آمد» تا دل گل وا شود

2 غنچه غناج و شاخ شوخ رنگ آمیزی گل این دم طاووس گردد و آن سر ببغا شود

3 روی گل برچین شود چون درنیارد چین برو نازک اندامی که چندان خارش اندر پا شود

4 با شجر مرغ سحر گوید کلیم آسا کلام چون ید بیضای صبح از جیب شب پیدا شود

1 باد سحرگهی به هوای تو جان دهد آب حیات را، لب لعلت نشان دهد

2 در بوستان به یاد دهن تو غنچه را هر دم هزار بوسه صبا بر دهان دهد

3 ز انسان که عکس ماه دهد حسن روی گل رویت به عکس حسن مه آسمان دهد

4 گلگونه از جمال تو خواهد به عاریت باد صبا چو عرض گل و گلستان دهد

1 صبا، چون پرده ز روی بهار بگشاید عروس گل، تتق از صد بار بگشاید

2 چو چشم یار نماید بعینه نرگس که بامداد ز خواب خمار بگشاید

3 گشاد باغ ز نرگس هزار چشم و کجاست کسی که یک نظر اعتبار بگشاید؟

4 تو دل نمودگی غنچه با صبا بنگر که هر دمش که بیند، کنار بگشاید

1 سحرگهی که چمن، شمع لاله در گیرد سمن به عزم صبوحی پیاله برگیرد

2 جهان پیر چون نرگس، جوان و تازه شود هوای جام و نشاط قدح ز سر گیرد

3 چو مرغ عیسی اگر لعبتی ز گل سازی ز اعتدال هوا حکم جانور گیرد

4 مشابه گل زرد فلک شور گل سرخ نخست تیغ برآرد، دگر سپر گیرد

1 زامروز تا به حشر بر ابنای روزگار شکرانه واجب است به روزی هزار بار

2 کامروز نور باصره آفرینش است در عین صحت از نظر آفریدگار

3 دارای عهد شاه اویس آنکه می کند از تیغ گرد خطه دین آهنین حصار

4 هر دم به آستین کرم پاک می کند انصاف او زدامن آخر زمان غبار

1 چون به عزم حضرت خورشید جمشید اقتدار آفتاب سایه گستر، سایه پروردگار

2 ابر دریا، آستین خورشید گردون آستان اردشیر شیر دل نوشین روان روزگار

3 زهره عشرت ماه طلعت مهر بهرام انتقام مشتری رای عطارد فطنت کیوان وقار

4 ظل حق چشم و چراغ دوده چنگیز خان کاسمان را بر مدار رای او باشد مدار

1 فرخ اختر اختری دری و دری شاهوار شد ز برج خسروی و درج شاهی آشکار

2 آسمان در حلقه بر خود گوهری می داشت گوش ساخت امروزش برای آفرینش گوشوار

3 سالها می جست چشم آفتاب نوربخش تا به ماهی نو منور کردش اکنون روزگار

4 مادر ایام را آمد به فرعون و بخت قره العینی ز روز نیک گردون در کنار

1 دجله عمری است، تر وتازه که خوش می گذرد ساقیا می گذر عمر به عطلت مگذار!

2 چند پیچیم چو زلفین تو در دور قمر ؟ چند باشیم چو چشمان تو در عین خمار؟

3 کار آن است تو را کار ، ورت صد کار است بر لب دجله رو ودست بشوی از همه کار

4 کمتر از خارنه ای ، دامن گل بویی گیر کمتر از سرونه ای ، تازه نگاری به کف آر

1 نیست پیدا ، این محیط لاجوردی را کنار ساقیا دریای می در کشتی ساغر بیار !

2 چون به زرین زرورق می مگذارن عمر عزیز زین محیط غم که بروی نیست کشتی را گذار

3 اندران شبها که خیل ماه بر دارد سپهر زینهار از دجله خندق ساز واز کشتی حصار !

4 کشتی خورشید پیکر کانعکاس جرم او روز روشن می نماید در دل شبهای تار

1 به چشم و ابرو و رخسار و غمزه می‌برد دلبر قرار از جسم و خواب از چشم و هوش از عقل و عقل از سر

2 نباشد با لب و لفظ و جمال و حال او ما را شکر در خورد و می در کام و مه در وجه و شب در خور

3 سر زلف و رخ خوب و خط سبز و لب لعلش سمن‌سای و مه‌آسای و گل‌آرای و گهرپرور

4 عذار و خط و رخسار و لب و دیدار و گفتارش بهار و سبزه و صبح و شراب و شاهد و شکر