قصاید در دیوان اشعار سلمان ساوجی

1 ماهی از برج شرف زاده خورشید کمال زاده الله جمالاً به جهان داد جمال

2 گلبن (انبته الله نباتاً حسنا) بر دمانید سپهر از چمن جاه و جلال

3 روز آدینه نه از ماه ربیع الاخر رفته از عهد عرب هفتصدو پنجاه و سه سال

4 شیخ زاهد شه فرخنده پی آمد به وجود شد جهان از اثر طالع او فرخ فال

1 زنجیر بند زلفت زد حلقه بر در دل خیل خیال ماهت در دیده ساخت منزل

2 ای گل ز حسن رویت گشته خجل به صد رو وی غنچه بر دهانت عاشق شده به صد دل

3 زلف و خط تو با هم هندوستان وطوطی رخسار و خال مشکین کافور و حب فلفل

4 سودای زلف مشکین دارد دل شکسته دیوانه گشت مسکین می بایدش سلاسل

1 رفتند رفیقان ورسیدند به منزل در خواب غروری تو هنوز ، ای دل غافل !

2 از نیست به هستی وزهستی به ره نیست تا شهر وجود است روان است قوافل

3 راه تو پر از آب وگل ولاشه ضعیف است بس شاهسواری که فرو رفت درین گل

4 ای غرقه ی دنیا مطلب غور ! که جستند نه قعر پدید ست در این بحر نه ساحل

1 راه نجم چو مشرف کند ایوان حمل عامل نامیه را باز فرستد به عمل

2 صفر تخت سلطان فلک بر دارد لاجرم در فلکش نام برآید به حمل

3 ابر نوروز چو از بحر برآید به هوا جرم خورشید چو از حوت برآید به حمل

4 زرده مهر کند قله که را ابلق اشهب روز کند ادهم شب را ارجل

1 شفق آمد چو می و ماه نو عید چو جام غرض آن است که امشب شب جام است و مدام

2 کام خمار شد از خنده لبالب چو قدح که میش می رسد امشب ز لب جام به کام

3 ساقی آغاز کن اکنون که مه رزوزه گذشت بزم شام است و در وبزم می عیش انجام

4 خلد عیش است و درو باده حلال است حلالروز عیدست و درو روزه حرام است حرام

1 بیا چون مقام طرب شد تمام نوایی بساز از پی این مقام

2 نوایی که در وی سخن هست و نیست نوای نی و چنگ مالا کلام

3 درون دل از جام می بر فروز که تابد درو روشنایی زجام

4 نوای طرب در مقامی سرای کزو جان شاد کام

1 ای سر کوی تو را کعبه رسانیده سلام عاشقان را حرم کعبه کوی تو مقام

2 سعی در راه تو حج است و غمت زاد مرا در ره حج تو این زاد همه عمره تمام

3 سالکان طرق عشق تو هم کرده فدا جان درآن بادیه بی دیه خون آشام

4 طایره سد ره نشین را که حمام حرم است از هوا دانه خال تو درآورده به دام

1 عید است بر خیز ای صنم ، پیش آر پیش از صبحدم در بزم جمشید زمان ، خام خم اندر جام جم

2 هان پختگان را خام ده ، دردی کشان را جام ده اسلامیان را نام ده ، وز کفر بر ما کش رقم

3 کنج مساجد عام را ، میخانه ی در د آشام را این پخته را آن خام را ، کاندر ازل رفت این قلم

4 هیچ از ورع نگشایدت ، کاری از آن بر نایدت می خورد که می بزدایدت ، ز آیینه جام زنگ غم

1 منم ، که نیست شب و روز جز گنه کارم گناهکار وامید عفو می دارم

2 امیدوار به فضل خدا هر روزی هزار بار خدا را زخود بیازارم

3 شکم بسان صراحی مدام پرز حرام سجود می کنم وز ان سجود بی زارم

4 چون من مخالف دین می زیم چو ساغر وچنگ چا سود گریه ی خونین و نا له زارم ؟

1 خوش نسیمی از چمن بر خاست بر خیز ای ندیم ! خوش بر آور در هوای باغ یک دم چون نسیم

2 صبحدم بوی عرار نجد می بخشد شمال جان بپرور بو که بتوان یافت در شام این شمیم

3 می جهد نبض صبا خوش خوش به حد اعتدال تا طبایع را مزاج مختلف شد مستقیم

4 چون سنم باید که طرف بوستان سازی مقام چون قدح باید که گرد دوستان گردی مقیم