رباعیات در دیوان اشعار سلمان ساوجی

1 درویش، ز تن جامه صروت بر کن تا در ندهب به جامه صورت تن

2 رو کهنه گلیم فقر بر دوش افکن در زیر گلیم طبل سلطانی زن

1 خالت که بر آن عارض مهوش زده‌اند یارب که چه دلگشا و دلکش زده‌اند

2 ای بس که در آرزوی رویت خود را چشم و دل من بر آب و آتش زده‌اند

1 بیماری شمع بین و آن مردن او تب دارد و می‌رود عرق از تن او

2 بر شمع دلم سوخت که در بیماری کس بر سر او نیست به جز دشمن او

1 با مهر رخ تو بیش از این تابم نیست وز دست خیالت هم شب خوابم نیست

2 از دیده به جای اشک از آن می‌ریزم من خون جگر که در جگر آبم نیست

1 از عهد و وفا هیچ خبر نیست تو را جز وعده و دم هیچ دگر نیست تو را

2 سازند کمر به دست عشاق به ناز چون است کز این دست کمر نیست تو را

1 می‌گفت عماد کاشی از نادانی کامسال گرانی بود از بی نانی

2 تا بود وجود او گران بود همه چون مرد کنون هست بدین ارزانی

1 قسمم همه درد است و دوا چیزی نیست در سینه به جز رنج و عنا چیزی نیست

2 درد است گرفته سر و دستم در دست دردا که به جز درد مرا چیزی نیست

1 از شمع جمال تو دلم تاب کشد از جام لبت خرد می ناب کشد

2 این مردمک دیده تر دامن من تا چند ز چاه ز نخت آب کشد؟

1 من با کمر تو در میان کردم دست پنداشتمش که در میان چیزی هست

2 پیداست کز آن میان چه بر بست کمر تا من ز کمر چه طرف بر خواهم بست

1 رویت که ازو گرفت نیرو آتش از فتنه بر افروخت به هر سو آتش

2 با روی تو در ستمگری زد پهلو زلف تو و کرد زیر پهلو آتش