صد را نوکرانت ز برو زیر از سلمان ساوجی قطعه 73
1. صد را نوکرانت ز برو زیر شدند
وز پهلوی اقبال تو ادبیر شدند
یا رب این قوم چه دم سرد از سلمان ساوجی قطعه 74
1. یا رب این قوم چه دم سرد و چه افسرده
که به دم سردی و افسردگی از دی بترند
خسروا نایبان استیفا از سلمان ساوجی قطعه 75
1. خسروا نایبان استیفا
کار بر من دراز می‌گیرند
آنانکه مقربان شاهند از سلمان ساوجی قطعه 76
1. آنانکه مقربان شاهند
وینان که ملازمان میرند
ای خداوندی که پیش طبع از سلمان ساوجی قطعه 77
1. ای خداوندی که پیش طبع فیاضت سحاب
بی‌حیا شخصی بود گر دعوی رادی کند
خسروا یاد می‌کنم هر دم از سلمان ساوجی قطعه 78
1. خسروا یاد می‌کنم هر دم
به سر تخت خسروی سوگند
ای مرغ جان طلب کن ازین از سلمان ساوجی قطعه 79
1. ای مرغ جان طلب کن ازین آتشین قفس
راه برون شدن که تو را هم قفس نماند
شاها وزرایی که امینان از سلمان ساوجی قطعه 80
1. شاها وزرایی که امینان امیرند
بی وجه مرا در پی خود چند دوانند
دین پناها کی روا باشد از سلمان ساوجی قطعه 81
1. دین پناها کی روا باشد که خلق از مستزاد
ملک و اسباب و زن و فرزند را مرهون کنند
ای خسروی که دست و دل کامگار از سلمان ساوجی قطعه 82
1. ای خسروی که دست و دل کامگار تو
کار جهان به تیغ جهانگیر می‌کنند
اول آن است که چون نیت عزلت از سلمان ساوجی قطعه 83
1. اول آن است که چون نیت عزلت دارد
بنده زین دایره جمع جدا خواهد بود
نفس من اگر چه جانبخش است از سلمان ساوجی قطعه 84
1. نفس من اگر چه جانبخش است
جگرم غرق خون چو مشک بود