قطعات در دیوان اشعار سلمان ساوجی

1 دیدمش دوش رخ تراشیده گفتم ای جان و دل که روی تو خست

2 گفت مشاطه بهر چشم بدان خالی از وسمه بر رخم می‌بست

3 عرضم زانکه سخت نازک بود تاب وسمه نداشت خون برجست

1 می که نفع است درو در خوردست گرچه بیش از همه بدنام و دنی است

2 خار کو ما در گلبرگ طری است ز آنچه آزار کند سوختنی است

1 پادشاها صبوح دولت تو متصل با صباح محشر باد

2 بنده امروز پنج روز گذشت که برین برهمی زنم فریاد

3 نه کسی می‌رسد به فریادم نه یکی می‌کند ز حالم یاد

4 چه دهم شرح لطفهای کچل آن نکو سیرت فرشته نهاد

1 نوکران میر حاج اختچی زین و پالان را به تنگ آورده‌اند

2 این دو بد قول مخالف وعده را راستی نیکو به جنگ آورده‌اند

1 شهی که شنقر عنقا شکار او را ماه کلاه گوشه خورشید زنگ زرین است

2 چو باز سر علمش راهمای گردون دید به چرخ گفت نظر باز کن که شاهین است

1 ایا شاهی که بر الواح گردون فلک نقش ثنایت می‌نگارد

2 دعاگو یک سخن دارد اجازت اگر باشد در آید عرضه دارد

1 ای امیری که شهسوار فلک با تو پیوسته هم عنان باشد

2 با سوار فلک اگر گویی که مرو بعد ازین بران باشد

3 هر کجا فتح در حدیث آید تیغ تیز تواش زبان باشد

4 خسروا خواستم ز شه اسبی که مه نو رکاب آن باشد

1 خداوندا چنین شهری که از آب و هوا خاکش زد آتش در درون صد بار آب زندگانی را

2 به هندو رایگان افتاد ازو بستان به ترکی ده که هندو قدر نشناسد متاع رایگانی را

1 شبی زبان فصاحت ز منهیان خرد سوال کرد غرض آنکه مدتی است مدید

2 که بر خلاف طباع زمانه می‌بینم که حصن ملک حصین است و سد عدل سدید

3 زوال ظلمت ظلم است از ستاره بدیع کمال دولت فضل است از زمانه بعید

4 چه خامه‌ای است که کوتاه می‌کند هر دم زبان تیغ که بودی دراز در تهدید

1 ای خسروی که دست و دل کامگار تو کار جهان به تیغ جهانگیر می‌کنند

2 شیران رایت تو هژبران رزم را در مرغزار معرکه به نخجیر می‌کنند

3 آیات فتح را به زبان و سنان و تیغ پیوسته اولیای تو تفسیر می‌کنند

4 اقبال تا به دامن جاه تو چنگ زد حساد ناله زارتر از زیر می‌کنند