قطعات در دیوان اشعار سلمان ساوجی
1 صدر عالی، کمال دولت و دین ای به تو کشور کرم، آباد
2 در سخا و مروت و احسان مثل تو مادر زمانه نزاد
3 هر که او دست در رکاب تو زد پای بر فرق فرقدان بنهاد
4 از بزرگان روزگار تویی خوب خلق و اصیل و نیک نهاد
1 پادشاها صبوح دولت تو متصل با صباح محشر باد
2 بنده امروز پنج روز گذشت که برین برهمی زنم فریاد
3 نه کسی می‌رسد به فریادم نه یکی می‌کند ز حالم یاد
4 چه دهم شرح لطفهای کچل آن نکو سیرت فرشته نهاد
1 ای خیام دولتت برکنده دور آسمان چون خیامت بارگاه آسمان برکنده باد
2 جز که چشم حاسدان از باغ شاهی برنکند سر و قدت را که چشم حاسدان برکنده باد
3 گر گشاید باز مرز نگوش و نرگس چشم و گوش بی تو چشم و گوششان در بوستان بر کنده باد
4 بعد ازین سنگین دلی گر دل نهد بر تاج و تخت چون زر و یاقوت و لعلش خان و مان بر کنده باد
1 کنار حرص الا پر کجا توانی کرد تو از طمع که سه حرف میان تهی افتاد
2 عزیز من در درویشی و قناعت زن که خواری از طمع و عزت از قناعت زاد
1 ای وجودت سبب راحت و آسایش خلق به وجودت ابدا زحمت و رنجی مرساد
2 از ره راستی اندر چمن دین سروی خاطرت باد چو سرو از همه بندی آزاد
3 گر چه از هستی ما عارضه‌ات گرد انگیخت نور چشم هنری هیچ غبارت مرصاد
1 ای یاد حضرتت چو قدح مایه نشاط طبع جهان به خرمی دولت تو شاد
2 آن لفظ وعده‌ای که پی آن محقرست حاشا که از ضمیر منیرت رود زیاد
1 خدایگان وزیران ملک آصف عهد زهی نهاده نهاد تو عدل را بنیاد
2 غبار ادهم کلک تو عنبر اشهب غلام سنبل خلق تو سوسن آزاد
3 ز صنع تربیت رای بنده پرور توست خرد که پیر فلک را نزاده دارد یاد
4 گر از شمامه خلقت صبا اثر یابد شود بنفشه محزون چو گل از آن هم شاد
1 شها قمری طوق‌دار تو آمد که تا آستان بوسد و باز گردد
2 اگر هست ره تا چو دولت در آید وگر نیست چون بلا باز گردد
1 ایا شاهی که بر الواح گردون فلک نقش ثنایت می‌نگارد
2 دعاگو یک سخن دارد اجازت اگر باشد در آید عرضه دارد
1 دیدی که محمد مظفر در کسوت فاقه چون به سر برد
2 می‌زیست به جامه‌های کرباس وانگه که بمرد در کول مرد