قطعات در دیوان اشعار سلمان ساوجی

1 سحاب بهر یمین پادشاه روی زمین به رقعه‌ای که ز خطش زلال جان بچکد

2 سواد شعر مرا التماس کرد از من کنم به دیده سودای که آب از آن بچکد

1 صد را نوکرانت ز برو زیر شدند وز پهلوی اقبال تو ادبیر شدند

2 مردم همه از گرسنگی بر در تو مردند و ز جان خویش سیر شدند

1 ای شهنشاهی جوانبختی که در معراج جاه شهسوار همتت تا قرب اوادنی براند

2 بر براق همتت تا دید گردون بر عروج بر زبان صد بار سبحان الذی اسری براند

3 از نشان پایه قدرت نشد آگاه وهم گرچه صد منزل فزون از طارم اعلی براند

4 برنشست امروز دستت خامه پی کرده را بی توقف بر سواد عالم بالا براند

1 خواجه از فرط بزرگی همچو *** شد که دماغ لاجرم بهر بزرگان *** نجنباند ز جا

2 راستی وضع بزرگی*** من دارد که او چون ببیند کودکی از دور برخیزد به پا

1 به نسب نیست نسبت مردم هر کسی را به نفس خود شرف است

2 شرف در به جوهر خویش است نه ز پاکی جوهر صدف است

1 نفس من اگر چه جانبخش است جگرم غرق خون چو مشک بود

2 گرچه دریا به ابر آب دهد لب دریا همیشه خشک بود

1 الا ای آفتاب مشرق فضل که تاب مهرت اندر جان ماه است

2 عنان تا تافتی بر جانب شام جهان در چشم من چون شب سیاه است

3 به امید قدومت انجمن را همه شب دیده چون انجم به راه است

1 دادند اشتری دو سه نواب شه مرا شادان شدم از آنکه مرا چارپا بسی است

2 عقلم به طنز می‌گفت انظر الی الابل کاندر ابل عجایب صنع خدا بسی است

3 دیدم ضعیف جانوری مثل عنکبوت گفتم کزین متاع مرا در سرا بسی است

4 پرسیدمش چه جانوری گفت من شتر گفتم بلای جانی و ما را بلا بسی است

1 دیدن خواجگان بلایی بود بنده عمری ازین بلا می‌جست

2 ناگهانش به علت رمدی دولتی داد اتفاقی دست

3 رفت در کنج خانه‌ای تاریک دیده دربست و از بلا وارست

4 بنده صد سال دیگر ار باشد بیش ازین خواجگان که اکنون هست

1 تاج بخش خسروان شاهی کز آب تیغ او جویبار مملکت پیوسته سبز و خرم است

2 رای او را زین زر بر پشت صبح اشهب است قهر او را داغ کین بر ران شام ادهم است

3 نجم سیار از شهاب تیغ او یک پرتو است بحر زخار از ریاض طبع او یک شبنم است

4 چون بیاض روی خوبان از سواد چین زلف عکس صبح نصرتش تابان ز شام پرچم است