قطعات در دیوان اشعار سلمان ساوجی

1 شنودم که می‌گفت بشوده به شیخ که احوال حاجی است در اضطراب

2 چه من دوش خوابی عجب دیده‌ام که سیلی در آمد ز کوه زراب

3 عمارات حاجی و پالانهاش همی برد و می‌کرد یکسر خراب

4 یکی از خبیثان شهر این سخن به جایی رسانید و دادش جواب

1 جهان جود و مروت سپهر فضل و کرم که خاک پای تو را چاکرست آب حیات

2 ز حزم و عزم تو آن لاف می‌زنیم دایم که چون فلک به مسیری و چون زمین به ثبات

3 به هر زمین که گذشتی ز ابر احسانت برآمدست سخا و کرم به جای نبات

4 بزرگوارا از طلعت همایونت بر ارغنون نشاطم بلند گشت اصوات

1 ای خداوندی که پر شد گنبد فیروزه رنگ گوش تا گوش از صدای کوس فتح و نصرتت

2 چون خروش نوبتت بشنید گردون گفت من پیر گشتم نوبت من رفت و آمد نوبتت

3 دامن آخر زمتان پر شد ز فیض بخششت گردن گردون دون خم شد ز بار منتت

4 پادشاها بنده در حضرت به رسم عرضه داشت انبساطی می‌نماید بر امید رحمتت

1 ای عذار تو از آفتاب تا بی یافت گمان مبر که عذارت در آفتاب بسوخت

2 ولی چو در رهت افتاد آفتاب به مهر جمال روی تو را دل بر آفتاب بسوخت

1 چشم و چراغ شرع که ذات منورت از پای تا به سر همه عین سعادت است

2 قاضی هفت کشور پیروزه رنگ را از بندگی تو نظر استفادت است

3 فعل تو سال و مه همه خیرست و مردمی قول تو روز و شب همه درس وافادت است

4 مختل شدست حال دعاگوی دولتت وین اختلال روز به روزش زیادت است

1 ای سرفراز شهی کز بن دندان چو خلال به غلامی درت قیصر و خاقان بر خاست

2 به هوای چمن خلق تو جان داد به باد هر نسیمی که از اطراف گلستان برخاست

3 زان سر زلف بریدند که دردورانت فتنه از زیر سر زلف پریشان برخاست

4 ای سبا خوف که از جود تو در بحر نشست وی سبا ناله که از عهد تو ازکان برخاست

1 به نسب نیست نسبت مردم هر کسی را به نفس خود شرف است

2 شرف در به جوهر خویش است نه ز پاکی جوهر صدف است

1 تاج بخش خسروان شاهی کز آب تیغ او جویبار مملکت پیوسته سبز و خرم است

2 رای او را زین زر بر پشت صبح اشهب است قهر او را داغ کین بر ران شام ادهم است

3 نجم سیار از شهاب تیغ او یک پرتو است بحر زخار از ریاض طبع او یک شبنم است

4 چون بیاض روی خوبان از سواد چین زلف عکس صبح نصرتش تابان ز شام پرچم است

1 شهی که شنقر عنقا شکار او را ماه کلاه گوشه خورشید زنگ زرین است

2 چو باز سر علمش راهمای گردون دید به چرخ گفت نظر باز کن که شاهین است

1 زهی آصف کز صفاتی کز کفایت تو را ملک سلیمان در نگین است

2 چو کلکت دانه مشکین فشاند هزارش چون عطارد خوشه چین است

3 قضا با امر و نهیب همعنان است قدر با صدر قدرت همنشین است

4 ز خاک درگهت صد پی کشیده فلک نیل سعادت بر جبین است