قطعات در دیوان اشعار سلمان ساوجی

1 به سال هفتصد و هفتاد و پنج گشت خراب به آب شهر معظم که خاک بر سر آب

2 دریغ روضه بغداد، آن بهشت آباد که کرده است خرابش جهان خانه خراب

1 گر چه از اندیشه این واقعه خلق را دردل به غیر از غم نماند

2 ظل احمد باد اگر شد ایمنه عمر عیسی باد اگر مریم نماند

1 ای خداوندی که پر شد گنبد فیروزه رنگ گوش تا گوش از صدای کوس فتح و نصرتت

2 چون خروش نوبتت بشنید گردون گفت من پیر گشتم نوبت من رفت و آمد نوبتت

3 دامن آخر زمتان پر شد ز فیض بخششت گردن گردون دون خم شد ز بار منتت

4 پادشاها بنده در حضرت به رسم عرضه داشت انبساطی می‌نماید بر امید رحمتت

1 پادشاها ز عمر خویش مرا بی حضور شما چه فایده است

2 از دعا گو به غیبت و حضور شاه را جز دعا چه فایده است

3 همچنان چون ز حضرتت دورم بودن اینجا مرا چه فایده است

1 ای جهانگیری که وقت رفتن و باز آمدن موکب نصرت عنایت در عنان پیوسته است

2 کرده سهم عدل تو صد پی کمان را گوشه گیر ساخته شمشیر را کلک تو دایم دسته است

3 دین پناها مدتی شد کز سواد حضرتت مردم چشمم چو اشک من کناری جسته است

4 جز خیالت کس نمی‌آید به پرسش بر سرم خواب دست از من به آب دیده من شسته است

1 خسرو یم یمین امیر علی صورت رحمت علی علیم

2 ای مزین به مدحتت اقلام وی مرفه به دولتت اقلیم

3 هم جناب تو با ستاره قرین هم عدیل تو در زمانه عدیم

4 عقولت به مرتبت تفضیل بر سپهرت به منزلت تعظیم

1 ماه گردون سلطنت ناگاه شد نهان در حجاب میغ دریغ

2 زین تحسر بماند در دندان لب و دست نگین و تیغ دریغ

3 تا ابد بر زوال شاه اویس ملک و دین می‌زنند دریغ دریغ

1 پناه زمره اسلام تاج دولت و دین زهی خرد ز وجود تو کسب کرده کمال

2 ز طبیب خلق تو باشد دماغ عقل سلیم ز حسن رای تو یابد عروس ملک جمال

3 خدایگانا دانی که بنده سلمان را جناب توست درین مملکت ماب و مال

4 سه هفته شد که ز سرما و برف در تبریز به جز تردد خاطر تردد است محال

1 خسرو اخاک درگه تو مرا از غبار ذر ور نیکوتر

2 لیک در حالتی چنین که منم غیبتم از حضور نیکوتر

3 حال چشمم بدست دور از تو چشم بد از تو دور نیکوتر

1 ز هجرت نبوی رفته هفصد و چل و چار در آخر رجب افتاد اتفاق حسن

2 زنی چگونه زنی خیر خیرات حسان به زور بازوی خود خصیتین شیخ حسن

3 گرفت محکم و می‌داشت تا بمرد و برست زهی خجسته زنی خایه دار مرد افکن