چشم من گوش خیالت دارد، اما از سلمان ساوجی غزل 85
1. چشم من گوش خیالت دارد، اما خواب نیست
هست جان را، عزم پا بوست ولی، اسباب نیست
عاشق سرمست را، با دین و دنیا از سلمان ساوجی غزل 86
1. عاشق سرمست را، با دین و دنیا کار نیست
کعبه صاحب‌دلان، جز خانه خمار نیست
می‌کشم دردی که درمانیش، از سلمان ساوجی غزل 87
1. می‌کشم دردی که درمانیش، نیست
می‌روم راهی که پایانیش نیست
بهار باغ و گل امروز، گوییا از سلمان ساوجی غزل 88
1. بهار باغ و گل امروز، گوییا خوش نیست
ندانم این ز بهارست، یا مرا خوش نیست
دل می‌خرد حبیب و مرا این از سلمان ساوجی غزل 89
1. دل می‌خرد حبیب و مرا این متاع نیست
گر طالب سرست برین سر، نزاع نیست
درد عشق تو که جز جان منش، از سلمان ساوجی غزل 90
1. درد عشق تو که جز جان منش، منزل نیست
در دل می‌زند و جز تو، کسی در دل نیست
اگر غمی است مرا بر دل، از از سلمان ساوجی غزل 91
1. اگر غمی است مرا بر دل، از غمش غم نیست
مباد شاد، بدین غم، دلی که خرم نیست
حاصلی، زین دور غم فرجام، از سلمان ساوجی غزل 92
1. حاصلی، زین دور غم فرجام، نیست
در جهان دوری، چو دور جام نیست
خسته باد آن دل، که از تیر از سلمان ساوجی غزل 93
1. خسته باد آن دل، که از تیر جفایش خسته نیست
رسته باد از غم، دلی کز بند عشقش، رسته نیست
ما را به جز از عشق تو، در خانه از سلمان ساوجی غزل 94
1. ما را به جز از عشق تو، در خانه کسی نیست
بنمای رخ، از پرده که در خانه کسی نیست
سرو را، پیش قدت، منصب بالایی از سلمان ساوجی غزل 95
1. سرو را، پیش قدت، منصب بالایی نیست
ماه را، با رخ تو، دعوی زیبایی نیست