تا در سرم، ز زلف تو، سودا از سلمان ساوجی غزل 61
1. تا در سرم، ز زلف تو، سودا فتاده است
کارم ز دست رفته و در پا، فتاده است
تا زماه طلعتت، طرف نقاب، از سلمان ساوجی غزل 62
1. تا زماه طلعتت، طرف نقاب، افتاده است
لرزه از عکس رخت، بر آفتاب، افتاده است
روزی از رویت، مگر طرف نقاب، از سلمان ساوجی غزل 63
1. روزی از رویت، مگر طرف نقاب، افتاده است
در دل خورشید و مه، زان روز تاب، افتاده است
خواب مستی کرده چشمت، در از سلمان ساوجی غزل 64
1. خواب مستی کرده چشمت، در خمار افتاده است
زلف مشکین تو، چون من، بی‌قرار، افتاده است
نه ز احوال دل بی‌خبرانت، از سلمان ساوجی غزل 65
1. نه ز احوال دل بی‌خبرانت، خبری است
نه به سر وقت جگر سوختگانت، گذری است
بویی از خاک رهت، همره باد از سلمان ساوجی غزل 66
1. بویی از خاک رهت، همره باد سحری است
رنگی از حسن رخت، مایه گلبرگ طری، است
مشنو، که مرا از درت، اندیشه از سلمان ساوجی غزل 67
1. مشنو، که مرا از درت، اندیشه دوری است
اندیشه اگر هست، ز هجران، نه ضروری است
بر سر کوی یقین، کعبه و بتخانه، از سلمان ساوجی غزل 68
1. بر سر کوی یقین، کعبه و بتخانه، یکی است
دام زلف سیه و سبحه صد دانه، یکی است
حلقه زلف تو، سرمایه هر سودایی از سلمان ساوجی غزل 69
1. حلقه زلف تو، سرمایه هر سودایی است
غمزه مست تو، سر فتنه هر غوغایی است
باز جانم، هدف تیر کمان ابرویی از سلمان ساوجی غزل 70
1. باز جانم، هدف تیر کمان ابرویی است
که کمان غم عشقش، نه به هر بازویی است
جان من می‌رقصد از شادی، از سلمان ساوجی غزل 71
1. جان من می‌رقصد از شادی، مگر یار آمده‌ست
می‌جهد چشمم همانا وقت دیدار آمده‌ست
در ازل، با تو مرا، شرط و قراری از سلمان ساوجی غزل 72
1. در ازل، با تو مرا، شرط و قراری بودست
با سر زلف تو نیزم، سرو کاری بودست