ای پسر نیستی ز هستی به از سلمان ساوجی غزل 335
1. ای پسر نیستی ز هستی به
بت پرستی ز خودپرستی به
ای آنکه رخ و زلف تو آرایش دیده از سلمان ساوجی غزل 336
1. ای آنکه رخ و زلف تو آرایش دیده
گردیده بسی دیده و مثل تو ندیده
سرو سهی که کارش بالا بود همیشه از سلمان ساوجی غزل 337
1. سرو سهی که کارش بالا بود همیشه
پیش تو دست بر هم بر پا بود همیشه
صوفی ز سر توبه شد با سر پیمانه از سلمان ساوجی غزل 338
1. صوفی ز سر توبه شد با سر پیمانه
رخت و بنه از مسجد آورد به میخانه
باز بیمار خودم ساختی و خوش کردی از سلمان ساوجی غزل 339
1. باز بیمار خودم ساختی و خوش کردی
خون من ریختی و جان مرا پروردی
دلا من قدر وصل او ندانستم تو می‌دانی از سلمان ساوجی غزل 340
1. دلا من قدر وصل او ندانستم تو می‌دانی
کنون دانستم و سودی نمی‌دارد پشیمانی
هر دم به تیز غمزه دلم را چه می‌زنی؟ از سلمان ساوجی غزل 341
1. هر دم به تیز غمزه دلم را چه می‌زنی؟
خود را گذاشتم به تو خود در دل منی
مسکین دل من گم شد و کردم طلب وی از سلمان ساوجی غزل 342
1. مسکین دل من گم شد و کردم طلب وی
بردم به کمانخانه ابروی تواش پی
ماییم به کوی یار دلجوی از سلمان ساوجی غزل 343
1. ماییم به کوی یار دلجوی
دیوانه زلف آن پری روی
از چنگ فراقم نفسی نیست رهایی از سلمان ساوجی غزل 344
1. از چنگ فراقم نفسی نیست رهایی
هر روز کشم بار عزیزی، به جدایی
تا سودا شب نقاب صبح صادق کرده‌ای از سلمان ساوجی غزل 345
1. تا سودا شب نقاب صبح صادق کرده‌ای
روز را در دامن مشکین شب پرورده‌ای