غزلیات در دیوان اشعار سلمان ساوجی

1 چو رویت هرگزم نقشی به خاطر در نمی‌آید مرا خود جز تو در خاطر، کسی دیگر نمی‌آید

2 خیال عارضت آبست، از آن در دیده می‌گردد نهال قامتت سر و ست، از آن در بر نمی‌آید

3 مرا در دل همی آید که چون باز آیدم دلبر دل از دستش برون آرم، ولی دلبر نمی‌آید

4 بر آن بودم که چون دولت، در آید از درم روزی به هر بابی که کوشیدم از آن در در نمی‌آید

1 نامم به زبان بردن، گیرم که نمی‌شاید در نامه اگر باشد، سهو القلمی شاید

2 نظاره آن منظر، صاحب نظری باید سرگشته این سودا، ثابت قدمی شاید

3 بر آب زند هر دم، این دیده نمناکم نقش تو و جز نقشت، در دیده نمی‌شاید

4 چون با سر زلف توست، کار من شوریده کار من اگر دارد، پیچی و خمی شاید

1 می‌کند غارت صبر و دل و دین سودایش آنکه او هیچ ندارد، چه غم از یغمایش؟

2 گر دل و جان من دلشده بودی بر جای کردمی در دل و جان جای چو بودی رایش

3 رقم هستی من عاقبت از لوح وجود برود لیک بماند اثر سودایش

4 لایق ضرب محبت نبود هر قلبی که ز اخلاص حکایت نکند سیمایش

1 هر که را مقصود، حسن عارض است از دلبران عارضی عشق است، نتوان نهادن دل بر آن

2 حسن دریایی است بی‌پایان و آبش گوهر است عاشق صاحب نظر دارد مراد از دلبران

3 دیگرم غیر از تو میل صحبت دیگر نماند آنکه مشغول تو شد دارد فراغ از دیگران

4 چون نماید روی زیبا فتنه‌ها بینی درین درگشاید چشم جادو پرده‌ها یابی در آن

1 چه نویسم که دل از درد فراقت چه کشید؟ یا ز نادیدنت این دیده غم دیده چه دید؟

2 به امیدی که رسد در تو دل خام طمع سالها دیگ هوس پخت و به آخر نرسید

3 قصه این دل دیوانه درازست و مپرس: که در آن سلسله زلف پریشان چه کشید؟

4 قصه راز تو مردیم و نگفتیم به کس بشنو این قصه که هرگز به جهان کس نشنید

1 باز می‌افکند آن زلف کمند افکن او کار آشفته ما را همه در گردن او

2 مکش ای باد صبا دامن گل را که نهاد کار خود بلبل سودا زده بر دامن او

3 آتش عارض او از دل ماهر دودی که برآورد بر آمد همه پیرامن او

4 اینکه مویی شده‌ام در غم آن موی میان کاج ( کاش ) مویی شدمی همچو میان بر تن او

1 خیال خود همه باید، ز سر به در کردن دگر به عالم سودای او گذر کردن

2 زمان زمان به جهانی رسیدن عشقش وزان جهان به جهانی دگر سفر کردن

3 به منزلی که نباشد حبیب اگر باشد سودا دیده نباید، در آن نظر کردن

4 چو شمع در نظر او شبی هوس دارم به پا ستادن و خوش خدمتی به سر کردن

1 به سر کوی تو سوگند، که تا سر دارم نیست ممکن که من از حکم توسر بردارم

2 حلقه شد پشت من از بار و من آهن دل همچنان در هوست روی بدین در دارم

3 ای که در خواب غروری خبرت نیست که من؟ هر شب از خاک درت بالش و بستر دارم

4 ساغرم پر می و می در سر و سر بر کف دست تو چه دانی که من امروز چه در سر دارم

1 در راه غمت کرده ز سر پای بپویم ور دست دهد، ترک سر و پای بگویم

2 در بحر غم عشق که پایاب ندارد غوصی کنم آن گوهر نایاب بجویم

3 در دامن پاک تو نشاید که زنم دست تا ز آب و گل خویش به کل دست بشویم

4 آشفته زلف تو چنانم که گل من هر کس که ببوید شود آشفته ببویم

1 ای عمر باز رفته، نمی‌آیی از سفر وی بخفت خفته، هیچ نداری ز ما خبر

2 ما همچنان خیال تو داریم، در دماغ ما همچنان جمال تو داریم، در نظر

3 از بوی تو هنوز نسیم است با صبا وز روی تو هنوز نشانی است در قمر

4 سر می‌زنیم بر در سودای وصل و هیچ از سر خیال وصل نخواهد شدن بدر