من سرگشته به دست تو کجا از سلمان ساوجی غزل 275
1. من سرگشته به دست تو کجا افتادم؟
دست من گیر خدا را، که ز پا افتادم
بر سر کوی دلارام، به جان از سلمان ساوجی غزل 276
1. بر سر کوی دلارام، به جان می‌گردم
روز و شب در پی دل، گرد جهان می‌گردم
دیشب از خود چون مه سی روزه از سلمان ساوجی غزل 277
1. دیشب از خود چون مه سی روزه پنهان آمدم
لاجرم همسایه خورشید تابان آمدم
چو شمعم در غمت سوزان و اشک از سلمان ساوجی غزل 278
1. چو شمعم در غمت سوزان و اشک از دیده می‌بارم
به روزم مرده از هجران و شب را زنده می‌دارم
بی دوست من از باغ ارم یاد از سلمان ساوجی غزل 279
1. بی دوست من از باغ ارم یاد نیارم
ور جنت فردوس بود، دوست ندارم
به سر کوی تو سوگند، که تا از سلمان ساوجی غزل 280
1. به سر کوی تو سوگند، که تا سر دارم
نیست ممکن که من از حکم توسر بردارم
از گلستان رویت، در دیده از سلمان ساوجی غزل 281
1. از گلستان رویت، در دیده خار دارم
وز رهگذار کویت، در دل غبار دارم
من حیران نه آن صیدم که از از سلمان ساوجی غزل 282
1. من حیران نه آن صیدم که از قید تو بگریزم
به کوشش می‌کشم خود را که بر فتراکت آویزم
صبح محشر که من از خواب گران از سلمان ساوجی غزل 283
1. صبح محشر که من از خواب گران برخیزم
به جمالت که چو نرگس نگران برخیزم
تا نفس هست به یاد تو برآید از سلمان ساوجی غزل 284
1. تا نفس هست به یاد تو برآید نفسم
ور به غیر از تو بود، هیچکسم هیچکسم
حاشا که من بنالم، ور تن از سلمان ساوجی غزل 285
1. حاشا که من بنالم، ور تن شود چو نالم
من نی نیم که هر دم، از دست دوست نالم
عزم آن دارم که با پیمانه از سلمان ساوجی غزل 286
1. عزم آن دارم که با پیمانه پیمانی کنم
وین سبوی زرق را بر سنگ قلاشی کنم