غزلیات در دیوان اشعار سعیدا

1 نه همین خندهٔ گل از پی نشو است و نماست ای بسا گریه که چون شمع ز باد است و هواست

2 سرکنم خم به طمع این چه حکایت باشد دست بالا نکنم گر همه هنگام دعاست

3 دلنشین شد بد و نیک و ادب و بی ادبی تا ز پیش نظرم رسم تواضع برخاست

4 غم خورد طالب و گو شاد نگردد محبوب گرچه خورشید نبالید ولیکن مه کاست

1 باعث آمدن روح به ابدان، عشق است سبب معرفت حضرت انسان عشق است

2 آفتاب از نفس صبح محبت شد گرم مرشد و پیشرو صاف ضمیران عشق است

3 مصر را یوسف ما کرد به عالم مشهور سبب گرمی بازار عزیزان عشق است

4 ناشناسیم و در این خانه به عجز آمده ایم منعمان راست سلام و به فقیران عشق است

1 گل مست و بلبلان شاد امروز روز خوبی است ساقی بشارتت باد امروز روز خوبی است

2 زنجیرهای فولاد گشت آب از دم گل سرو سهی شد آزاد امروز روز خوبی است

3 خوبان به جان عشاق کردند داد و بیداد ناز و کرشمه بنیاد امروز روز خوبی است

4 ای پادشاه خوبان غم های دور گردان با جام می بر از یاد، امروز روز خوبی است

1 آن آفرین جهان که نگهدار عالم است هر دلبر زمانه هم اغیار عالم است

2 چشمی که وا ز کثرت غفلت نمی شود تا روز حشر دیدهٔ پندار عالم است

3 نازم به آن بتی که به هر پا گذاشتن صد گام پیش از پی آزار عالم است

4 در قید ماست عالم و ما حظ نمی کنیم ای وای بر کسی که گرفتار عالم است

1 مقصد از گردیدن شیب و فرازم سیر نیست کافرام اما مراد و مقصد من دیر نیست

2 کشتن خود را روا دارم که در کوی حبیب غیر من دیگر در این دارالصفا کس غیر نیست

3 ضد هر شی باعث عرفان آن شی می شود هر که را از شر وقوفی نیست او را خیر نیست

4 می رساند در نگاهی خویش را بر جان و دل تیزپرتر از خدنگ ماهرویان طیر نیست

1 عشق پرشور است و ما پراضطراب یار بی رحم است و ما بی آب و تاب

2 دوش زلفش در خیال من گذشت تا سحر شب مار می دیدم به خواب

3 چشم او را در نظر آورده ام می توانم کرد عالم را خراب

4 می روم از هوش و می گوید دلم یا شراب و یا شراب و یا شراب

1 تو جان و من به جانت گشته طالب تو نور دیده و از دیده غایب

2 چنان قانون شرعت زد بر آهنگ که از می شد لب پیمانه تایب

3 جهان بس خورده با هم فرق نتوان که در این دوران غرایب از عجایب

4 ز دست خویش در آتش فتادی که در معنی اقارب شد عقارب

1 شایستهٔ درگاه تو هر بی سر و پا نیست درگاه تو جایی است که گنجایش جا نیست

2 آتش که درون کار کند شعله ندارد آن را که دلش سوخته انگشت نما نیست

3 تا یک نظر از رهگذر دیده درآید یک رهگذری نیست که صد دیده ورانیست

4 دست کرمت بسته ره و رسم طلب را در شهر و دیاری که تویی نام گدا نیست

1 برتر از عرش است ای عشاق، سیران شما دور گردون هست تقلیدی ز دوران شما

2 تا قیامت باد با هم روبه‌رو ای مهوشان سینهٔ صافی‌دلان و تیغ عریان شما

3 گر نه‌اید ای دوستان از اهل عزت خود چراست آسمان کرسی به دوش و سفره [و] خوان شما

4 چند می‌پرسی که مجنون کرد و عقلت را که برد مستی چشم سیه سرو خرامان شما

1 گریه در بزم یار، بی ادبی است خنده هم ز این قرار، بی ادبی است

2 اتحادم به امر مطلوب است ورنه بوس و کنار بی ادبی است

3 ستم و جور درد عشقش را باز با او شمار بی ادبی است

4 در جهانی که افتقار سزاست از جهان افتخار بی ادبی است