خلقش کند عمارت مهمانسرای حسن از سعیدا غزل 525
1. خلقش کند عمارت مهمانسرای حسن
آن نوخطی که ریخته باشد بنای حسن
...
دمی در پای خم سرمان و بحر و بر تماشا از سعیدا غزل 526
1. دمی در پای خم سرمان و بحر و بر تماشا کن
بیا و آنچه جم می دید در ساغر تماشا کن
...
به حال عالم افسرده دیده ای تر کن از سعیدا غزل 527
1. به حال عالم افسرده دیده ای تر کن
چو ابر بر سر این خاک، گریه ای سر کن
...
از چشم خود ای دلبر شایسته حذر کن از سعیدا غزل 528
1. از چشم خود ای دلبر شایسته حذر کن
تو خسته نه ای ای نفس از خسته حذر کن
...
سخن اهل دلی را سخن ماست مکن از سعیدا غزل 529
1. سخن اهل دلی را سخن ماست مکن
جامهٔ کعبه بر این قامت ناراست مکن
...
پیش هر کس شکوه از گردون دون پرور از سعیدا غزل 530
1. پیش هر کس شکوه از گردون دون پرور مکن
دفتر جمع دل غمدیده را ابتر مکن
...
ای کرده وطن تن، به سوی جان سفری از سعیدا غزل 531
1. ای کرده وطن تن، به سوی جان سفری کن
از جان گذر و جانب جانان نظری کن
...
ببر طمع ز زمین، خرقه آسمانی کن از سعیدا غزل 532
1. ببر طمع ز زمین، خرقه آسمانی کن
چو مهر، نور به هر ذره میهمانی کن
...
باز تا در جلوه آمد جام صهبا در چمن از سعیدا غزل 533
1. باز تا در جلوه آمد جام صهبا در چمن
لاله پر خون کرد از غیرت قدح را در چمن
...
مگذر ز راستی و ببین بر کمال من از سعیدا غزل 534
1. مگذر ز راستی و ببین بر کمال من
از خاک، قد خمیده برآید نهال من
...
برقع از رخ برگرفتی آفتاب آمد برون از سعیدا غزل 535
1. برقع از رخ برگرفتی آفتاب آمد برون
زلف را کردی پریشان، مشک ناب آمد برون
...
صبحدم مطلوب چون مست شراب آید برون از سعیدا غزل 536
1. صبحدم مطلوب چون مست شراب آید برون
ز آه صدیقان او بوی کباب آید برون
...