منم نادان تو دانایی چه گویم از سعیدا غزل 513
1. منم نادان تو دانایی چه گویم
ز حال دل که بینایی چه گویم
...
به روی سینه سیل اشک باز از دیده از سعیدا غزل 514
1. به روی سینه سیل اشک باز از دیده برگردان
بزن جاروب مژگان را و از دل گرد غم بنشان
...
چه سرها از یقین شد گوی در میدان از سعیدا غزل 515
1. چه سرها از یقین شد گوی در میدان درویشان
به بازی هم نشد خم هیچ گه چوگان درویشان
...
چگونه کس کند آرام در سرای جهان از سعیدا غزل 516
1. چگونه کس کند آرام در سرای جهان
که کرده اند به آب و هوا بنای جهان
...
بیفتی گر ز پا در راه دل سر می‌توان از سعیدا غزل 517
1. بیفتی گر ز پا در راه دل سر می‌توان گشتن
نهی گر سر به پای خویش سرور می‌توان گشتن
...
ندیده صاحب معنی به روزگار سخن از سعیدا غزل 518
1. ندیده صاحب معنی به روزگار سخن
غریب جز من افتاده در دیار سخن
...
کجا رسد به تو گل در ادای دل بردن از سعیدا غزل 519
1. کجا رسد به تو گل در ادای دل بردن
که عندلیب تو دارد نوای دل بردن
...
به آن سرو سهی‌قد یاد صهبا می‌توان از سعیدا غزل 520
1. به آن سرو سهی‌قد یاد صهبا می‌توان کردن
به آن پیمان‌شکن عیش دو بالا می‌توان کردن
...
آخرت منظور اگر باشد ز دنیا آمدن از سعیدا غزل 521
1. آخرت منظور اگر باشد ز دنیا آمدن
کعبه رفتن نیست کمتر از کلیسا آمدن
...
چو به درد خوی کردی به دوا توان رسیدن از سعیدا غزل 522
1. چو به درد خوی کردی به دوا توان رسیدن
به قضا رضا چو دادی به خدا توان رسیدن
...
بیا به وادی بیداد تخت و چادر زن از سعیدا غزل 523
1. بیا به وادی بیداد تخت و چادر زن
به قتل هر دو جهان دست و آستین بر زن
...
شده شرمسار به دوران تو پیمانهٔ از سعیدا غزل 524
1. شده شرمسار به دوران تو پیمانهٔ حسن
نگهت مست می و چشم تو میخانهٔ حسن
...