از خود گذشته منت دوران نمی کشد از سعیدا غزل 287
1. از خود گذشته منت دوران نمی کشد
از پا فتاده تنگی دامان نمی کشد
آن نگاه آشنای مشکل آسانت چه شد از سعیدا غزل 288
1. آن نگاه آشنای مشکل آسانت چه شد
با اسیران سر آن کوی، احسانت چه شد
پای بر نرگس نهادی چشم بلبل تازه از سعیدا غزل 289
1. پای بر نرگس نهادی چشم بلبل تازه شد
شاخ سنبل را شکستی خاطر گل تازه شد
دگر ساقی به بزم ما چنان مستانه از سعیدا غزل 290
1. دگر ساقی به بزم ما چنان مستانه می‌رقصد
که عاقل وجد می‌آرد از او دیوانه می‌رقصد
خارخار دل کجا در دیدهٔ ما می‌خلد از سعیدا غزل 291
1. خارخار دل کجا در دیدهٔ ما می‌خلد
خار ماهی کی به چشم موج دریا می‌خلد
به من نه نامه از آن شوخ دلنواز آمد از سعیدا غزل 292
1. به من نه نامه از آن شوخ دلنواز آمد
همای رفته ز بخت بلند باز آمد
باز تا در چمن آن سرو خرامان آمد از سعیدا غزل 293
1. باز تا در چمن آن سرو خرامان آمد
رنگ بر روی گل و فاخته را جان آمد
ز هجرش جان به کار آمد نیامد از سعیدا غزل 294
1. ز هجرش جان به کار آمد نیامد
سرشکم در کنار آمد نیامد
سبزه‌ای جز آه کی از خاک مجنون می‌دمد از سعیدا غزل 295
1. سبزه‌ای جز آه کی از خاک مجنون می‌دمد
از نیستان محبت ناله بیرون می‌دمد
خط رخسار تو را گرچه ز بر باید خواند از سعیدا غزل 296
1. خط رخسار تو را گرچه ز بر باید خواند
صنعت این است که بی زیر و زبر باید خواند
دار نی در کشتن منصور برپا کرده از سعیدا غزل 297
1. دار نی در کشتن منصور برپا کرده اند
حرف حق را در میان خلق، بالا کرده اند