کرم عام تو با محرم و بیگانه یکی از سعیدا غزل 144
1. کرم عام تو با محرم و بیگانه یکی است
همچو خورشید که در کعبه و بتخانه یکی است
فلک بر سر بی سران پرچمی است از سعیدا غزل 145
1. فلک بر سر بی سران پرچمی است
زمین زیر پا نعل مستحکمی است
تنها نه خال عارض آن ماه، دیدنی از سعیدا غزل 146
1. تنها نه خال عارض آن ماه، دیدنی است
این دانه را به چشم از آن روی، چیدنی است
امروز که نوبهار معنی است از سعیدا غزل 147
1. امروز که نوبهار معنی است
دل بلبل گلعذار معنی است
همین نه شیوهٔ خوبان طریق خودرایی از سعیدا غزل 148
1. همین نه شیوهٔ خوبان طریق خودرایی است
که گاه خشم و گهی رحم و گه خودآرایی است
نگشت کار ز بخت سیاهتاب، درست از سعیدا غزل 149
1. نگشت کار ز بخت سیاهتاب، درست
چو زلف شد همه کارم به پیچ و تاب درست
نشئهٔ آب حیات از لعل شکرکام اوست از سعیدا غزل 150
1. نشئهٔ آب حیات از لعل شکرکام اوست
هر دو عالم را فصاحت بستهٔ دشنام اوست
باخبر باش که از حال خبرداری هست از سعیدا غزل 151
1. باخبر باش که از حال خبرداری هست
خواب منع است در آن خانه که بیداری هست
تا با تو از آن گوشهٔ ابرو نظری هست از سعیدا غزل 152
1. تا با تو از آن گوشهٔ ابرو نظری هست
سوز جگر و چشم تر و دردسری هست
جستجوی جان جانان کن که جان پیداست از سعیدا غزل 153
1. جستجوی جان جانان کن که جان پیداست کیست
میزبان را شو شناسا میهمان پیداست کیست
می از انگور شد میخانه از کیست؟ از سعیدا غزل 154
1. می از انگور شد میخانه از کیست؟
بت از کافر بود بتخانه از کیست؟
شایستهٔ درگاه تو هر بی سر و پا نیست از سعیدا غزل 155
1. شایستهٔ درگاه تو هر بی سر و پا نیست
درگاه تو جایی است که گنجایش جا نیست