شانه در خط معنبر ای صنم داخل مکن از صائب تبریزی دیوان اشعار 481
1. شانه در خط معنبر ای صنم داخل مکن
در خط استاد، بی موجب قلم داخل مکن
در تلاش آفرین افکار خود رنگین مکن از صائب تبریزی دیوان اشعار 482
1. در تلاش آفرین افکار خود رنگین مکن
گوش خود را کاسه دریوزه تحسین مکن
فارغ است از دیو مردم خاطر آزاد من از صائب تبریزی دیوان اشعار 483
1. فارغ است از دیو مردم خاطر آزاد من
نیست از جوش پری ره در خیال آباد من
در جوهر نهفته من سرسری مبین از صائب تبریزی دیوان اشعار 484
1. در جوهر نهفته من سرسری مبین
آیینه ام، به جامه خاکستری مبین
به هیچ جا نرسد زهد خشک صومعه داران از صائب تبریزی دیوان اشعار 485
1. به هیچ جا نرسد زهد خشک صومعه داران
که پای آبله دارست دست سبحه شماران
چون برآید دل ز قید زلف عنبرفام او؟ از صائب تبریزی دیوان اشعار 486
1. چون برآید دل ز قید زلف عنبرفام او؟
دانه می گردد گره در حلقه های دام او
هر چه بخشد عالم ناساز می گیرد ز تو از صائب تبریزی دیوان اشعار 487
1. هر چه بخشد عالم ناساز می گیرد ز تو
غیر عبرت هر چه گیری باز می گیرد ز تو
گر شود گویا به ذکر حق لب خندان تو از صائب تبریزی دیوان اشعار 488
1. گر شود گویا به ذکر حق لب خندان تو
مصحف ناطق شود سی پاره دندان تو
بس که سرزد شکوه رزق از لب گویای تو از صائب تبریزی دیوان اشعار 489
1. بس که سرزد شکوه رزق از لب گویای تو
شد دل گندم دو نیم از بدگمانی های تو
قامت او چون شود در بوستان همدوش سرو از صائب تبریزی دیوان اشعار 490
1. قامت او چون شود در بوستان همدوش سرو
حلقه ها از طوق قمری می کشد در گوش سرو
زینهار از درد و داغ عشق روگردان مشو از صائب تبریزی دیوان اشعار 491
1. زینهار از درد و داغ عشق روگردان مشو
بر چراغان تجلی آستین افشان مشو
پریزادی است دست آموز زلف مشکبار او از صائب تبریزی دیوان اشعار 492
1. پریزادی است دست آموز زلف مشکبار او
که یک دم بر زمین ننشیند از دوش و کنار او