ناامید از در رحمت به کجا از سعدی شیرازی مفرد 37
1. ناامید از در رحمت به کجا شاید رفت
یارب از هر چه خطا رفت هزار استغفار
سفله را قوت مده چندانکه از سعدی شیرازی مفرد 38
1. سفله را قوت مده چندانکه مستولی شود
گرگ را چندانکه دندان تیزتر خونریزتر
نهاد بد نپسندد خدای نیکوکار از سعدی شیرازی مفرد 39
1. نهاد بد نپسندد خدای نیکوکار
امیر خفته و مردم ز ظلم او بیدار
بزرگی نماند بر آن پایدار از سعدی شیرازی مفرد 40
1. بزرگی نماند بر آن پایدار
که مردم به چشمش نمایند خوار
چه داند خوابناک مست مخمور از سعدی شیرازی مفرد 41
1. چه داند خوابناک مست مخمور
که شب را چون به روز آورد رنجور
دو عاشق را به هم بهتر بود از سعدی شیرازی مفرد 42
1. دو عاشق را به هم بهتر بود روز
دو هیزم را به هم خوشتر بود سوز
به شکر آنکه تو در خانه‌ای از سعدی شیرازی مفرد 43
1. به شکر آنکه تو در خانه‌ای و اهلت پیش
نظر دریغ مدار از مسافر درویش
جایی نرسد کس به توانایی از سعدی شیرازی مفرد 44
1. جایی نرسد کس به توانایی خویش
الا تو چراغ رحمتش داری پیش
زنده‌دل از مرده نصیحت از سعدی شیرازی مفرد 45
1. زنده‌دل از مرده نصیحت نیوش
مرده‌دل از زنده نگیرد به گوش
یار بیگانه نگیرد هر که از سعدی شیرازی مفرد 46
1. یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش
ای که دستی چرب داری پیشتر دیوار خویش
کوته‌نظران را نبود جز از سعدی شیرازی مفرد 47
1. کوته‌نظران را نبود جز غم خویش
صاحبنظران را غم بیگانه و خویش
به کین دشمنان باطل میندیش از سعدی شیرازی مفرد 48
1. به کین دشمنان باطل میندیش
که این حیفست ظاهر بر تن خویش