گر خود همه عالم بگشایی از سعدی شیرازی مفرد 49
1. گر خود همه عالم بگشایی تو به تیغ
چه سود که باز می‌گذاری به دریغ؟
مکن عمر ضایع به افسوس و از سعدی شیرازی مفرد 50
1. مکن عمر ضایع به افسوس و حیف
که فرصت عزیزست و الوقت سیف
با هر کسی به مذهب وی باید از سعدی شیرازی مفرد 51
1. با هر کسی به مذهب وی باید اتفاق
شرطست یا موافقت جمع یا فراق
بد نه نیکست بی‌خلافت ولیک از سعدی شیرازی مفرد 52
1. بد نه نیکست بی‌خلافت ولیک
مرد خالی نباشد از بد و نیک
ای پیک نامه بر که خبر می‌بری از سعدی شیرازی مفرد 53
1. ای پیک نامه بر که خبر می‌بری به دوست
یا لیت اگر به جای تو من بودمی رسول
هر که آمد بر خدای قبول از سعدی شیرازی مفرد 54
1. هر که آمد بر خدای قبول
نکند هیچش از خدا مشغول
گر بلندت کسی دهد دشنام از سعدی شیرازی مفرد 55
1. گر بلندت کسی دهد دشنام
به که ساکن دهی جواب سلام
خفتی و به خفتنت پراکنده از سعدی شیرازی مفرد 56
1. خفتی و به خفتنت پراکنده شدیم
برخاستی و به دیدنت زنده شدیم
دلت خوش باد و چشم از بخت از سعدی شیرازی مفرد 57
1. دلت خوش باد و چشم از بخت روشن
به کام دوستان و رغم دشمن
از بهر دل یکی به دست آوردن از سعدی شیرازی مفرد 58
1. از بهر دل یکی به دست آوردن
مطبوع نباشد دگری آزردن
به نیکی و بدی آوازه در بسیط از سعدی شیرازی مفرد 59
1. به نیکی و بدی آوازه در بسیط جهان
سه کس برند رسول و غریب و بازرگان
الهی عاقبت محمود گردان از سعدی شیرازی مفرد 60
1. الهی عاقبت محمود گردان
به حق صالحان و نیکمردان