گر خود همه عالم بگشایی تو به تیغ از سعدی مفرد 49
1. گر خود همه عالم بگشایی تو به تیغ
چه سود که باز می‌گذاری به دریغ؟
مکن عمر ضایع به افسوس و حیف از سعدی مفرد 50
1. مکن عمر ضایع به افسوس و حیف
که فرصت عزیزست و الوقت سیف
با هر کسی به مذهب وی باید اتفاق از سعدی مفرد 51
1. با هر کسی به مذهب وی باید اتفاق
شرطست یا موافقت جمع یا فراق
بد نه نیکست بی‌خلافت ولیک از سعدی مفرد 52
1. بد نه نیکست بی‌خلافت ولیک
مرد خالی نباشد از بد و نیک
ای پیک نامه بر که خبر می‌بری به دوست از سعدی مفرد 53
1. ای پیک نامه بر که خبر می‌بری به دوست
یا لیت اگر به جای تو من بودمی رسول
هر که آمد بر خدای قبول از سعدی مفرد 54
1. هر که آمد بر خدای قبول
نکند هیچش از خدا مشغول
گر بلندت کسی دهد دشنام از سعدی مفرد 55
1. گر بلندت کسی دهد دشنام
به که ساکن دهی جواب سلام
خفتی و به خفتنت پراکنده شدیم از سعدی مفرد 56
1. خفتی و به خفتنت پراکنده شدیم
برخاستی و به دیدنت زنده شدیم
دلت خوش باد و چشم از بخت روشن از سعدی مفرد 57
1. دلت خوش باد و چشم از بخت روشن
به کام دوستان و رغم دشمن
از بهر دل یکی به دست آوردن از سعدی مفرد 58
1. از بهر دل یکی به دست آوردن
مطبوع نباشد دگری آزردن
به نیکی و بدی آوازه در بسیط جهان از سعدی مفرد 59
1. به نیکی و بدی آوازه در بسیط جهان
سه کس برند رسول و غریب و بازرگان
الهی عاقبت محمود گردان از سعدی مفرد 60
1. الهی عاقبت محمود گردان
به حق صالحان و نیکمردان