مفردات در مواعظ سعدی شیرازی

1 چه داند خوابناک مست مخمور که شب را چون به روز آورد رنجور

1 دو عاشق را به هم بهتر بود روز دو هیزم را به هم خوشتر بود سوز

1 به شکر آنکه تو در خانه‌ای و اهلت پیش نظر دریغ مدار از مسافر درویش

1 جایی نرسد کس به توانایی خویش الا تو چراغ رحمتش داری پیش

1 زنده‌دل از مرده نصیحت نیوش مرده‌دل از زنده نگیرد به گوش

1 یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش ای که دستی چرب داری پیشتر دیوار خویش

1 کوته‌نظران را نبود جز غم خویش صاحبنظران را غم بیگانه و خویش

1 به کین دشمنان باطل میندیش که این حیفست ظاهر بر تن خویش

1 گر خود همه عالم بگشایی تو به تیغ چه سود که باز می‌گذاری به دریغ؟

1 مکن عمر ضایع به افسوس و حیف که فرصت عزیزست و الوقت سیف