مفردات در مواعظ سعدی شیرازی

1 تواضع گر چه محبوبست و فضل بیکران دارد نباید کرد بیش از حد که هیبت را زیان دارد

1 کدام قوت و مردانگی و برنایی که خشم‌گیری و با نفس خویش برنایی

1 نداند آنکه درآورد دوستان از پای که بی‌خلاف بجنبند دشمنان از جای

1 گر ز هفت آسمان گزند آید راست بر عضو مستمند آید

1 گمان مبر که جهان اعتماد را شاید که بی‌عدم نبود هر چه در وجود آید

1 وقتی دل دوستان به جنگ آزارند چندانکه نه جای آشتی بگذارند

1 مرغ جایی رود که چینه بود نه به جایی رود که چی نبود

1 به کین دشمنان باطل میندیش که این حیفست ظاهر بر تن خویش

1 ای گرگ نگفتمت که روزی بیچاره شوی به دست یوزی

1 زنده‌دل از مرده نصیحت نیوش مرده‌دل از زنده نگیرد به گوش