مفردات در مواعظ سعدی شیرازی

1 اگر بواب و سرهنگان هم از درگه برانندت ازان بهتر که در پهلوی مجهولی نشانندت

1 این بار نه بانگ چنگ و نای و دهلست کاین بار شکار شیر و جنگ مغلست

1 از مایهٔ بیسود نیاساید مرد مار از دم خویش چند بتواند خورد

1 گمان مبر که جهان اعتماد را شاید که بی‌عدم نبود هر چه در وجود آید

1 بیچاره که در میان دریا افتاد مسکین چه کند که دست و پایی نزند

1 توان نان خورد اگر دندان نباشد مصیبت آن بود که نان نباشد

1 چه کندمالک مختار که فرمان ندهد چه کند بنده که سر بر خط فرمان ننهد

1 وقتی دل دوستان به جنگ آزارند چندانکه نه جای آشتی بگذارند

1 گفتم که برآید آبی از چاه امید افسوس که دلو نیز در چاه افتاد

1 دروغی که حالی دلت خوش کند به از راستی کت مشوش کند