قطعات در دیوان اشعار سعدی شیرازی

1 پروردگار خلق خدایی به کس نداد تا همچو کعبه روی بمالند بر درش

2 از مال و دستگاه خداوند قدر و جاه چون راحتی به کس نرسد خاک بر سرش

1 دشمنت خود مباد وگر باشد دیده بردوخته به تیر خدنگ

2 سر خصمت به گرز کوفته باد بی‌روان اوفتاده در صف جنگ

3 خون و دندانش از دهن پرتاب چون اناری که بشکنی به دو سنگ

1 هاونا گفتم از چه می‌نالی وز چه فریاد می‌کنی هموار

2 گفت خاموش چون شوم سعدی کاین همه کوفت می‌خورم از یار

1 پادشاهان پاسبانانند مر درویش را پند پیران تلخ باشد بشنو و بدخو مباش

2 چون کمند انداخت دزد و رخت مسکینی ببرد پاسبان خفته خواهی باش و خواهی گو مباش

1 شجر مقل در بیابان‌ها نرسد هرگز آفتی به برش

2 رطب از شاهدی و شیرینی سنگ‌ها می‌زنند بر شجرش

3 بلبل اندر قفس نمی‌ماند سال‌ها، جز به علت هنرش

4 زاغ ملعون از آن خسیس‌ترست که فرستند باز بر اثرش

1 خواجه تشریفم فرستادی و مال مالت افزون باد و خصمت پایمال

2 هر به دیناریت سالی عمر باد تا بمانی ششصد و پنجاه سال

1 پدر که جان عزیزش به لب رسید چه گفت؟ یکی نصیحت من گوش دار جان عزیز

2 به دوست گرچه عزیزست راز دل مگشای که دوست نیز بگوید به دوستان عزیز

1 کسان که تلخی حاجت نیازمودستند ترش کنند و بتابند روی از اهل سؤال

2 تو را که می‌شنوی طاقت شنیدن نیست قیاس کن که درو خود چگونه باشد حال؟

1 هر چه می‌کرد با ضعیفان دزد شحنه با دزد باز کرد امروز

2 ملخ آمد که بوستان بخورد بوستانبان ملخ بخورد امروز

1 آن ستمدیده ندیدی که به خونخواره چه گفت ملکا جور مکن چون به جوار تو دریم

2 گله از دست ستمکار به سلطان گویند چون ستمکار تو باشی گله پیش که بریم؟