قطعات در دیوان اشعار سعدی شیرازی

1 یا اسعد الناس جدا ما سعی قدم الیک الا اراد الله اسعاده

2 لا یطلب الخیر الا من معادنه و انت صاحب خیر الزم العاده

1 مردکی غرقه بود در جیحون در سمرقند بود پندارم

2 بانگ می‌کرد و زار می‌نالید که دریغا کلاه و دستارم

1 مثل وقوفک عندالله فی ملاء یوم التغابن و استیقظ لمزدجر

2 یا فاعل الذنب هل ترضی لنفسک فی قید الاساری و اخوان علی سرر

1 گروهی از سر بی‌مغز بیخبر گویند بریده به سر بدگوی تا نگوید راز

2 من این ندانم، دانم تأمل اولیتر که تره نیست که چون برکنی بروید باز

1 خطاب حاکم عادل مثال بارانست چه در حدیقهٔ سلطان چه بر کنیسهٔ عام

2 اگر رعایت خلقست منصف همه باش نه مال زید حلالست و خون عمرو حرام

1 ای که دانش به مردم آموزی آنچه گویی به خلق خود بنیوش

2 خویشتن را علاج می‌نکنی باری از عیب دیگران خاموش

3 محتسب کون برهنه در بازار قحبه را می‌زند که روی بپوش

1 لحا الله بعض الناس یأتی جهالة الی ساق محبوب یشبه بالبرد

2 و ساق حبیبی حین شمر ذیله کردن حریر ممتل ورق الورد

1 پیدا شود که مرد کدامست و زن کدام در تنگنای حلقهٔ مردان به روز جنگ

2 مردی درون شخص چو آتش در آهنست و آتش برون نیاید از آهن مگر به سنگ

1 دل مبند ای حکیم بر دنیا که نه چیزیست جاه مختصرش

2 شکر آنان خورند ازین غدار که ندانند زهر در شکرش

3 پیش ازان کز نظر بیفکندت ای برادر بیفکن از نظرش

4 هیچ مهلت نمی‌دهد ایام که نه برمی‌کند به یکدگرش

1 مگسی گفت عنکبوتی را کاین چه ساقست و ساعد باریک

2 گفت اگر در کمند من افتی پیش چشمت جهان کنم تاریک