ملکداری با دیانت باید از سعدی شیرازی قطعه 557
1. ملکداری با دیانت باید و فرهنگ و هوش
مست و غافل کی تواند؟ عاقل و هشیار باش
پادشاهان پاسبانانند از سعدی شیرازی قطعه 558
1. پادشاهان پاسبانانند مر درویش را
پند پیران تلخ باشد بشنو و بدخو مباش
پروردگار خلق خدایی از سعدی شیرازی قطعه 559
1. پروردگار خلق خدایی به کس نداد
تا همچو کعبه روی بمالند بر درش
دل مبند ای حکیم بر دنیا از سعدی شیرازی قطعه 560
1. دل مبند ای حکیم بر دنیا
که نه چیزیست جاه مختصرش
شجر مقل در بیابان‌ها از سعدی شیرازی قطعه 561
1. شجر مقل در بیابان‌ها
نرسد هرگز آفتی به برش
ای که دانش به مردم آموزی از سعدی شیرازی قطعه 562
1. ای که دانش به مردم آموزی
آنچه گویی به خلق خود بنیوش
دوش مرغی به صبح می‌نالید از سعدی شیرازی قطعه 563
1. دوش مرغی به صبح می‌نالید
عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش
مشمر برد ملک آن پادشاه از سعدی شیرازی قطعه 564
1. مشمر برد ملک آن پادشاه
که وی را نباشد خردمند پیش
مگسی گفت عنکبوتی را از سعدی شیرازی قطعه 565
1. مگسی گفت عنکبوتی را
کاین چه ساقست و ساعد باریک
پیدا شود که مرد کدامست از سعدی شیرازی قطعه 566
1. پیدا شود که مرد کدامست و زن کدام
در تنگنای حلقهٔ مردان به روز جنگ
دشمنت خود مباد وگر باشد از سعدی شیرازی قطعه 567
1. دشمنت خود مباد وگر باشد
دیده بردوخته به تیر خدنگ
چنانکه مشرق و مغرب به از سعدی شیرازی قطعه 568
1. چنانکه مشرق و مغرب به هم نپیوندند
میان عالم و جاهل تألفست محال