قطعات در دیوان اشعار سعدی شیرازی

1 حاکم ظالم به سنان قلم دزدی بی‌تیر و کمان می‌کند

2 گله ما را گله از گرگ نیست این همه بیداد شبان می‌کند

3 آنکه زیان می‌رسد از وی به خلق فهم ندارد که زیان می‌کند

4 چون نکند رخنه به دیوار باغ دزد، که ناطور همان می‌کند

1 هیچ دانی که آب دیدهٔ پیر از دو چشم جوان چرا نچکد؟

2 برف بر بام سالخوردهٔ ماست آب در خانهٔ شما نچکد

1 گر جهان فتنه گیرد از چپ و راست و آتش و صعقه پیش و پس باشد

2 تو پریشان نکرده‌ای کس را چه پریشانیت ز کس باشد؟

3 خونیان را بود ز شحنه هراس شبروان را غم از عسس باشد

4 راستی پیشه گیر و ایمن باش که رهانندهٔ تو بس باشد

1 از دست تهی کرم نیاید هر چند دلش جواد باشد

2 مسکین چه کند سوار چالاک چون اسب نه بر مراد باشد

1 رسم و آیین پادشاهانست که خردمند را عزیز کنند

2 وز پس عهد او وفاداری با خردمندزاده نیز کنند

1 خر به سعی آدمی نخواهد شد گرچه در پای منبری باشد

2 و آدمی را که تربیت نکنند تا به صد سالگی خری باشد

1 نگین ختم رسالت پیمبر عربی شفیع روز قیامت محمد مختار

2 اگر نه واسطهٔ موی و روی او بودی خدای خلق نگفتی قسم به لیل و نهار

1 مرغ جایی که علف بیند و چیند گردد مرد صاحبنظر آنجا که وفا بیند و جود

2 سفله گو روی مگردان که اگر قارونست کس ازو چشم ندارد کرم نامعهود

1 بردند پیمبران و پاکان از بی‌ادبان جفای بسیار

2 دل تنگ من که پتک و سندان پیوسته درم زنند و دینار

3 قدر زر و سیم کم نگردد و آهن نشود بزرگ مقدار

1 ای غره به رحمت خداوند در رحمت او کسی چه گوید

2 هر چند مثرست باران تا دانه نیفکنی نروید