خورشید رخا من به کمند از سعدی شیرازی رباعی 95
1. خورشید رخا من به کمند تو درم
بارت بکشم به جان و جورت ببرم
هر سروقدی که بگذرد در از سعدی شیرازی رباعی 96
1. هر سروقدی که بگذرد در نظرم
در هیأت او خیره بماند بصرم
شبهای دراز بیشتر بیدارم از سعدی شیرازی رباعی 97
1. شبهای دراز بیشتر بیدارم
نزدیک سحر روی به بالین آرم
از جملهٔ بندگان منش بنده‌ترم از سعدی شیرازی رباعی 98
1. از جملهٔ بندگان منش بنده‌ترم
وز چشم خداوندیش افکنده‌ترم
خیزم که نماند بیش ازین از سعدی شیرازی رباعی 99
1. خیزم که نماند بیش ازین تدبیرم
خصم ار همه شمشیر زند یا تیرم
گر بر رگ جان ز شستت آید از سعدی شیرازی رباعی 100
1. گر بر رگ جان ز شستت آید تیرم
چه خوشتر ازان که پیش دستت میرم
آن دوست که دیدنش بیاراید از سعدی شیرازی رباعی 101
1. آن دوست که دیدنش بیاراید چشم
بی‌دیدنش از گریه نیاساید چشم
آن رفته که بود دل بدو از سعدی شیرازی رباعی 102
1. آن رفته که بود دل بدو مشغولم
وافکنده به شمشیر جفا مقتولم
مندیش که سست عهد و بدپیمانم از سعدی شیرازی رباعی 103
1. مندیش که سست عهد و بدپیمانم
وز دوستیت فرار گیرد جانم
من بندهٔ بالای تو شمشاد از سعدی شیرازی رباعی 104
1. من بندهٔ بالای تو شمشاد تنم
فرهاد تو شیرین دهن خوش سخنم
هر گه که نظر بر گل رویت از سعدی شیرازی رباعی 105
1. هر گه که نظر بر گل رویت فکنم
خواهم که چو نرگس مژه بر هم نزنم
آرام دل خویش نجویم چه از سعدی شیرازی رباعی 106
1. آرام دل خویش نجویم چه کنم؟
وندر طلبش به سر نپویم چه کنم؟