چون صورت خویشتن در آیینه از سعدی شیرازی رباعی 72
1. چون صورت خویشتن در آیینه بدید
وان کام و دهان و لب و دندان لذیذ
گر تیر جفای دشمنان می‌آید از سعدی شیرازی رباعی 73
1. گر تیر جفای دشمنان می‌آید
دل تنگ مکن که دوست می‌فرماید
من چاکر آنم که دلی برباید از سعدی شیرازی رباعی 74
1. من چاکر آنم که دلی برباید
یا دل به کسی دهد که جان آساید
این ریش تو سخت زود برمی‌آید از سعدی شیرازی رباعی 75
1. این ریش تو سخت زود برمی‌آید
گرچه نه مراد بود برمی‌آید
امشب نه بیاض روز برمی‌آید از سعدی شیرازی رباعی 76
1. امشب نه بیاض روز برمی‌آید
نه نالهٔ مرغان سحر می‌آید
هرچند که هست عالم از خوبان از سعدی شیرازی رباعی 77
1. هرچند که هست عالم از خوبان پر
شیرازی و کازرونی و دشتی و لر
بستان رخ تو گلستان آرد از سعدی شیرازی رباعی 78
1. بستان رخ تو گلستان آرد بار
وصل تو حیات جاودان آرد بار
از هرچه کنی مرهم ریش اولیتر از سعدی شیرازی رباعی 79
1. از هرچه کنی مرهم ریش اولیتر
دلداری خلق هرچه بیش اولیتر
ای دست جفای تو چو زلف تو از سعدی شیرازی رباعی 80
1. ای دست جفای تو چو زلف تو دراز
وی بی‌سببی گرفته پای از من باز
تا سر نکنم در سرت ای مایهٔ از سعدی شیرازی رباعی 81
1. تا سر نکنم در سرت ای مایهٔ ناز
کوته نکنم ز دامنت دست نیاز
نامردم اگر زنم سر از مهر از سعدی شیرازی رباعی 82
1. نامردم اگر زنم سر از مهر تو باز
خواهی بکشم به هجر و خواهی بنواز