رباعیات در دیوان اشعار سعدی شیرازی

1 شمع ارچه به گریه جانگدازی می‌کرد گریه زده خندهٔ مجازی می‌کرد

2 آن شوخ سرش را ببریدند و هنوز استاده بد و زبان‌درازی می‌کرد

1 ای باد چو عزم آن زمین خواهی کرد رخ در رخ یار نازنین خواهی کرد

2 از ماش بسی دعا و خدمت برسان گو یاد ز دوستان چنین خواهی کرد؟

1 آن دوست که آرام دل ما باشد گویند که زشتست بهل تا باشد

2 شاید که به چشم کس نه زیبا باشد تا یاری از آن من تنها باشد

1 آن را که جمال ماه پیکر باشد در هرچه نگه کند منور باشد

2 آیینه به دست هرکه ننماید نور از طلعت بی‌صفای او در باشد

1 آن را که نظر به سوی هر کس باشد در دیدهٔ صاحبنظران خس باشد

2 قاضی به دو شاهد بدهد فتوی شرع در مذهب عشق شاهدی بس باشد

1 هر سرو که در بسیط عالم باشد شاید که به پیش قامتت خم باشد

2 از سرو بلند هرگز این چشم مدار بالای دراز را خرد کم باشد

1 گر دست تو در خون روانم باشد مندیش که آن دم غم جانم باشد

2 گویم چه گناه از من مسکین آمد کو خسته شد از من غم آنم باشد

1 بیچاره کسی که بر تو مفتون باشد دور از تو گرش دلیست پر خون باشد

2 آن کش نفسی قرار بی‌روی تو نیست اندیش که بی‌تو مدتی چون باشد

1 آهو بره را که شیر در پی باشد بیچاره چه اعتماد بر وی باشد؟

2 این ملح در آب چند بتواند بود وین برف در آفتاب تا کی باشد؟

1 ما را به چه روی از تو صبوری باشد یا طاقت دوستی و دوری باشد

2 جایی که درخت گل سوری باشد جوشیدن بلبلان ضروری باشد