آهو بره را که شیر در پی از سعدی شیرازی رباعی 48
1. آهو بره را که شیر در پی باشد
بیچاره چه اعتماد بر وی باشد؟
ما را به چه روی از تو صبوری از سعدی شیرازی رباعی 49
1. ما را به چه روی از تو صبوری باشد
یا طاقت دوستی و دوری باشد
مشنو که مرا از تو صبوری از سعدی شیرازی رباعی 50
1. مشنو که مرا از تو صبوری باشد
یا طاقت دوستی و دوری باشد
آن خال حسن که دیدمی خالی از سعدی شیرازی رباعی 51
1. آن خال حسن که دیدمی خالی شد
وان لعبت با جمال جمالی شد
دانی که چرا بر دهنم راز از سعدی شیرازی رباعی 52
1. دانی که چرا بر دهنم راز آمد
مرغ دلم از درون به پرواز آمد؟
روزی نظرش بر من درویش از سعدی شیرازی رباعی 53
1. روزی نظرش بر من درویش آمد
دیدم که معلم بداندیش آمد
گفتم شب وصل و روز تعطیل از سعدی شیرازی رباعی 54
1. گفتم شب وصل و روز تعطیل آمد
کان شوخ دوان دوان به تعجیل آمد
وقت گل و روز شادمانی آمد از سعدی شیرازی رباعی 55
1. وقت گل و روز شادمانی آمد
آن شد که به سرما نتوانی آمد
در چشم من آمد آن سهی سرو از سعدی شیرازی رباعی 56
1. در چشم من آمد آن سهی سرو بلند
بربود دلم ز دست و در پای افکند
در خرقهٔ توبه آمدم روزی از سعدی شیرازی رباعی 57
1. در خرقهٔ توبه آمدم روزی چند
چشمم به دهان واعظ و گوش به پند
گویند مرو در پی آن سرو از سعدی شیرازی رباعی 58
1. گویند مرو در پی آن سرو بلند
انگشت نمای خلق بودن تا چند؟
کس با تو عدو محاربت نتواند از سعدی شیرازی رباعی 59
1. کس با تو عدو محاربت نتواند
زیرا که گرفتار کمندت ماند