کس نیست که غم از دل ما داند از سعدی شیرازی رباعی 36
1. کس نیست که غم از دل ما داند برد
یا چارهٔ کار عشق بتواند برد
هر وقت که بر من آن پسر می‌گذرد از سعدی شیرازی رباعی 37
1. هر وقت که بر من آن پسر می‌گذرد
دانی که ز شوقم چه به سر می‌گذرد؟
خالی که مرا عاجز و محتال از سعدی شیرازی رباعی 38
1. خالی که مرا عاجز و محتال بکرد
خطی برسید و دفع آن خال بکرد
چون بخت به تدبیر نکو نتوان از سعدی شیرازی رباعی 39
1. چون بخت به تدبیر نکو نتوان کرد
بیفایده سعی و گفت و گو نتوان کرد
شمع ارچه به گریه جانگدازی از سعدی شیرازی رباعی 40
1. شمع ارچه به گریه جانگدازی می‌کرد
گریه زده خندهٔ مجازی می‌کرد
ای باد چو عزم آن زمین خواهی از سعدی شیرازی رباعی 41
1. ای باد چو عزم آن زمین خواهی کرد
رخ در رخ یار نازنین خواهی کرد
آن دوست که آرام دل ما باشد از سعدی شیرازی رباعی 42
1. آن دوست که آرام دل ما باشد
گویند که زشتست بهل تا باشد
آن را که جمال ماه پیکر از سعدی شیرازی رباعی 43
1. آن را که جمال ماه پیکر باشد
در هرچه نگه کند منور باشد
آن را که نظر به سوی هر کس از سعدی شیرازی رباعی 44
1. آن را که نظر به سوی هر کس باشد
در دیدهٔ صاحبنظران خس باشد
هر سرو که در بسیط عالم از سعدی شیرازی رباعی 45
1. هر سرو که در بسیط عالم باشد
شاید که به پیش قامتت خم باشد
گر دست تو در خون روانم از سعدی شیرازی رباعی 46
1. گر دست تو در خون روانم باشد
مندیش که آن دم غم جانم باشد
بیچاره کسی که بر تو مفتون از سعدی شیرازی رباعی 47
1. بیچاره کسی که بر تو مفتون باشد
دور از تو گرش دلیست پر خون باشد