در دیده به جای سرمه سوزن دیدن از سعدی رباعی 119
1. در دیده به جای سرمه سوزن دیدن
برق آمده و آتش زده خرمن دیدن
ای دوست گرفته بر سر ما دشمن از سعدی رباعی 120
1. ای دوست گرفته بر سر ما دشمن
یا دوست گزین به دوستی یا دشمن
ای دست تو آتش زده در خرمن من از سعدی رباعی 121
1. ای دست تو آتش زده در خرمن من
تو دست نمی‌گذاری از دامن من
آن لطف که در شمایل اوست ببین از سعدی رباعی 122
1. آن لطف که در شمایل اوست ببین
وآن خندهٔ همچو پسته در پوست ببین
چون جاه و جلال و حسن و رنگ آمد و بو از سعدی رباعی 123
1. چون جاه و جلال و حسن و رنگ آمد و بو
آخر دل آدمی نه سنگست و نه رو
یک روز به اتفاق صحرا من و تو از سعدی رباعی 124
1. یک روز به اتفاق صحرا من و تو
از شهر برون شویم تنها من و تو
ما را نه ترنج از تو مرادست نه به از سعدی رباعی 125
1. ما را نه ترنج از تو مرادست نه به
تو خود شکری پسته و بادام مده
نه سرو توان گفت و نه خورشید و نه ماه از سعدی رباعی 126
1. نه سرو توان گفت و نه خورشید و نه ماه
آه از تو که در وصف نمی‌آیی آه
ای کاش نکردمی نگاه از دیده از سعدی رباعی 127
1. ای کاش نکردمی نگاه از دیده
بر دل نزدی عشق تو راه از دیده
ای بی‌رخ تو چو لاله‌زارم دیده از سعدی رباعی 128
1. ای بی‌رخ تو چو لاله‌زارم دیده
گرینده چو ابر نوبهارم دیده
ای مطرب ازان حریف پیغامی ده از سعدی رباعی 129
1. ای مطرب ازان حریف پیغامی ده
وین دلشده را به عشوه آرامی ده