رباعیات در دیوان اشعار سعدی شیرازی

1 گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم صوفی شوم و گوش به منکر نکنم

2 دیدم که خلاف طبع موزون من است توبت کردم که توبه دیگر نکنم

1 یا همچو همای بر من افکن پر خویش تا بندگیت کنم به جان و سر خویش

2 گر لایق خدمتم ندانی بر خویش تا من سر خویش گیرم و کشور خویش

1 در دیده به جای سرمه سوزن دیدن برق آمده و آتش زده خرمن دیدن

2 در قید فرنگ غل به گردن دیدن به زانکه به جای دوست، دشمن دیدن

1 ای ماه شب‌افروز شبستان‌افروز خرم تن آنکه با تو باشد شب و روز

2 تو خود به کمال خلقت آراسته‌ای پیرایه مکن، عرق مزن، عود مسوز

1 ای دست تو آتش زده در خرمن من تو دست نمی‌گذاری از دامن من

2 این دست نگارین که به سوزن زده‌ای هرچند حلال نیست در گردن من

1 من بندهٔ بالای تو شمشاد تنم فرهاد تو شیرین دهن خوش سخنم

2 چشمم به دهان توست و گوشم به سخن وز عشق لبت فهم سخن می‌نکنم

1 گر دست دهد دولت ایام وصال ور سر برود در سر سودای محال

2 یک بوسه برین نیمه خالی دهمش از رویش و یک بوسه بران نیمهٔ خال

1 ما را نه ترنج از تو مرادست نه به تو خود شکری پسته و بادام مده

2 گر نار ز پستان تو که باشد و مه هرگز نبود به از زنخدان تو به

1 آرام دل خویش نجویم چه کنم؟ وندر طلبش به سر نپویم چه کنم؟

2 گویند مرو که خون خود می‌ریزی مادام که در کمند اویم چه کنم؟

1 رویی که نخواستم که بیند همه کس الا شب و روز پیش من باشد و بس

2 پیوست به دیگران و از من ببرید یارب تو به فریاد من مسکین رس