ای راهروان را گذر از از سعدی شیرازی رباعی 130
1. ای راهروان را گذر از کوی تو نه
ما بیخبر از عشق و خبر سوی تو نه
هرگز بود آدمی بدین زیبایی؟ از سعدی شیرازی رباعی 131
1. هرگز بود آدمی بدین زیبایی؟
یا سرو بدین بلند و خوش بالایی؟
گیرم که به فتوای خردمندی از سعدی شیرازی رباعی 132
1. گیرم که به فتوای خردمندی و رای
از دایرهٔ عقل برون ننهم پای
کی دانستم که بیخطا برگردی؟ از سعدی شیرازی رباعی 133
1. کی دانستم که بیخطا برگردی؟
برگشتی و خون مستمندان خوردی
ای کاش که مردم آن صنم از سعدی شیرازی رباعی 134
1. ای کاش که مردم آن صنم دیدندی
یا گفتن دلستانش بشنیدندی
گفتم بکنم توبه ز صاحبنظری از سعدی شیرازی رباعی 135
1. گفتم بکنم توبه ز صاحبنظری
باشد که بلای عشق گردد سپری
هر روز به شیوه‌ای و لطفی از سعدی شیرازی رباعی 136
1. هر روز به شیوه‌ای و لطفی دگری
چندانکه نگه می‌کنمت خوبتری
ای بلبل خوش سخن چه شیرین از سعدی شیرازی رباعی 137
1. ای بلبل خوش سخن چه شیرین نفسی
سرمست هوی و پای‌بند هوسی
ای پیش تو لعبتان چینی از سعدی شیرازی رباعی 138
1. ای پیش تو لعبتان چینی حبشی
کس چون تو صنوبر نخرامد به کشی
ماها همه شیرینی و لطف از سعدی شیرازی رباعی 139
1. ماها همه شیرینی و لطف و نمکی
نه ماه زمین که آفتاب فلکی
کردیم بسی جام لبالب از سعدی شیرازی رباعی 140
1. کردیم بسی جام لبالب خالی
تا بود که نهیم لب بران لب حالی
در وهم نیاید که چه شیرین از سعدی شیرازی رباعی 141
1. در وهم نیاید که چه شیرین دهنی
اینست که دور از لب ودندان منی