گفتم که دگر چشم به دلبر از سعدی شیرازی رباعی 107
1. گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم
صوفی شوم و گوش به منکر نکنم
من با تو سکون نگیرم و از سعدی شیرازی رباعی 108
1. من با تو سکون نگیرم و خو نکنم
بی عارض گلبوی تو گل بو نکنم
خیزم قد و بالای چو حورش از سعدی شیرازی رباعی 109
1. خیزم قد و بالای چو حورش بینم
وآن طلعت آفتاب نورش بینم
می‌آیی و لطف و کرمت می‌بینم از سعدی شیرازی رباعی 110
1. می‌آیی و لطف و کرمت می‌بینم
آسایش جان در قدمت می‌بینم
چون می‌کشد آن طیرهٔ از سعدی شیرازی رباعی 111
1. چون می‌کشد آن طیرهٔ خورشید و مهم
من نیز به ذل و حیف تن در ندهم
من با دگری دست به پیمان از سعدی شیرازی رباعی 112
1. من با دگری دست به پیمان ندهم
دانم که نیوفتد حریف از تو به هم
ما حاصل عمری به دمی بفروشیم از سعدی شیرازی رباعی 113
1. ما حاصل عمری به دمی بفروشیم
صد خرمن شادی به غمی بفروشیم
بگذشت بر آب چشم همچون از سعدی شیرازی رباعی 114
1. بگذشت بر آب چشم همچون جویم
پنداشت کزو مرحمتی می‌جویم
یاران به سماع نای و نی از سعدی شیرازی رباعی 115
1. یاران به سماع نای و نی جامه‌دران
ما، دیده به جایی متحیر نگران
یرلیغ ده ای خسرو خوبان از سعدی شیرازی رباعی 116
1. یرلیغ ده ای خسرو خوبان جهان
تا پیش قدت چنگ زند سرو روان
من خاک درش به دیده خواهم از سعدی شیرازی رباعی 117
1. من خاک درش به دیده خواهم رفتن
ای خصم بگوی هرچه خواهی گفتن
مه را ز فلک به طرف بام از سعدی شیرازی رباعی 118
1. مه را ز فلک به طرف بام آوردن
وز روم، کلیسیا به شام آوردن