گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم از سعدی رباعی 107
1. گفتم که دگر چشم به دلبر نکنم
صوفی شوم و گوش به منکر نکنم
من با تو سکون نگیرم و خو نکنم از سعدی رباعی 108
1. من با تو سکون نگیرم و خو نکنم
بی عارض گلبوی تو گل بو نکنم
خیزم قد و بالای چو حورش بینم از سعدی رباعی 109
1. خیزم قد و بالای چو حورش بینم
وآن طلعت آفتاب نورش بینم
می‌آیی و لطف و کرمت می‌بینم از سعدی رباعی 110
1. می‌آیی و لطف و کرمت می‌بینم
آسایش جان در قدمت می‌بینم
چون می‌کشد آن طیرهٔ خورشید و مهم از سعدی رباعی 111
1. چون می‌کشد آن طیرهٔ خورشید و مهم
من نیز به ذل و حیف تن در ندهم
من با دگری دست به پیمان ندهم از سعدی رباعی 112
1. من با دگری دست به پیمان ندهم
دانم که نیوفتد حریف از تو به هم
ما حاصل عمری به دمی بفروشیم از سعدی رباعی 113
1. ما حاصل عمری به دمی بفروشیم
صد خرمن شادی به غمی بفروشیم
بگذشت بر آب چشم همچون جویم از سعدی رباعی 114
1. بگذشت بر آب چشم همچون جویم
پنداشت کزو مرحمتی می‌جویم
یاران به سماع نای و نی جامه‌دران از سعدی رباعی 115
1. یاران به سماع نای و نی جامه‌دران
ما، دیده به جایی متحیر نگران
یرلیغ ده ای خسرو خوبان جهان از سعدی رباعی 116
1. یرلیغ ده ای خسرو خوبان جهان
تا پیش قدت چنگ زند سرو روان
من خاک درش به دیده خواهم رفتن از سعدی رباعی 117
1. من خاک درش به دیده خواهم رفتن
ای خصم بگوی هرچه خواهی گفتن
مه را ز فلک به طرف بام آوردن از سعدی رباعی 118
1. مه را ز فلک به طرف بام آوردن
وز روم، کلیسیا به شام آوردن