رباعیات در دیوان اشعار سعدی شیرازی

1 هر سروقدی که بگذرد در نظرم در هیأت او خیره بماند بصرم

2 چون چشم ندارم که جوان گردم باز آخر کم از آنکه در جوانان نگرم

1 نه سرو توان گفت و نه خورشید و نه ماه آه از تو که در وصف نمی‌آیی آه

2 هرکس به رهی می‌رود اندر طلبت گر ره به تو بودی نبدی اینهمه راه

1 منعم که به عیش می‌رود روز و شبش نالیدن درویش نداند سببش

2 بس آب که می‌رود به جیحون و فرات در بادیه تشنگان به جان در طلبش

1 چون جاه و جلال و حسن و رنگ آمد و بو آخر دل آدمی نه سنگست و نه رو

2 آن کس که نه راست طبع باشد نه نکو نه عاشق کس بود نه کس عاشق او

1 نامردم اگر زنم سر از مهر تو باز خواهی بکشم به هجر و خواهی بنواز

2 ور بگریزم ز دست ای مایهٔ ناز هر جا که روم پیش تو می‌آیم باز

1 بستان رخ تو گلستان آرد بار وصل تو حیات جاودان آرد بار

2 بر خاک فکن قطره‌ای از آب دو لعل تا بوم و بر زمانه جان آرد بار

1 همسایه که میل طبع بینی سویش فردوس برین بود سرا در کویش

2 وآن را که نخواهی که ببینی رویش دوزخ باشد بهشت در پهلویش

1 خورشید رخا من به کمند تو درم بارت بکشم به جان و جورت ببرم

2 گر سیم و زرم خواهی و گر جان و سرم خود را بفروشم و مرادت بخرم

1 آن لطف که در شمایل اوست ببین وآن خندهٔ همچو پسته در پوست ببین

2 نی‌نی تو به حسن روی او ره نبری در چشم من آی و صورت دوست ببین

1 تا سر نکنم در سرت ای مایهٔ ناز کوته نکنم ز دامنت دست نیاز

2 هرچند که راهم به تو دورست و دراز در راه بمیرم و نگردم ز تو باز