ماهی امید عمرم از شست برفت از سعدی رباعی 837
1. ماهی امید عمرم از شست برفت
بیفایده عمرم چو شب مست برفت
دادار که بر ما در قسمت بگشاد از سعدی رباعی 838
1. دادار که بر ما در قسمت بگشاد
بنیاد جهان چنانکه بایست نهاد
نه هر که زمانه کار او دربندد از سعدی رباعی 839
1. نه هر که زمانه کار او دربندد
فریاد و جزع بر آسمان پیوندد
ای قدر بلند آسمان پیش تو خرد از سعدی رباعی 840
1. ای قدر بلند آسمان پیش تو خرد
گوی ظفر از هر که جهان خواهی برد
شاها سم اسبت آسمان می‌سپرد از سعدی رباعی 841
1. شاها سم اسبت آسمان می‌سپرد
از کید حسود و چشم بد غم نخورد
ظلم از دل و دست ملک نیرو ببرد از سعدی رباعی 842
1. ظلم از دل و دست ملک نیرو ببرد
عادل ز زمانه نام نیکو ببرد
از می طرب افزاید و مردی خیزد از سعدی رباعی 843
1. از می طرب افزاید و مردی خیزد
وز طبع گیا خشکی و سردی خیزد
نادان همه جا با همه کس آمیزد از سعدی رباعی 844
1. نادان همه جا با همه کس آمیزد
چون غرقه به هر چه دید دست آویزد
هر کس که درست قول و پیمان باشد از سعدی رباعی 845
1. هر کس که درست قول و پیمان باشد
او را چه غم از شحنه و سلطان باشد
هر دولت و مکنت که قضا می‌بخشد از سعدی رباعی 846
1. هر دولت و مکنت که قضا می‌بخشد
در وهم نیاید که چرا می‌بخشد
بس چون تو ملک زمانه بر تخت نشاند از سعدی رباعی 847
1. بس چون تو ملک زمانه بر تخت نشاند
هر یک به مراد خویشتن ملکی راند
نه هر که ستم بر دگری بتواند از سعدی رباعی 848
1. نه هر که ستم بر دگری بتواند
بیباک چنانکه می‌رود می‌راند