رباعیات در دیوان اشعار سعدی شیرازی

1 ای کودک لشکری که لشکر شکنی تا کی دل ما چو قلب کافر شکنی؟

2 آن را که تو تازیانه بر سر شکنی به زانکه ببینی و عنان برشکنی

1 کردیم بسی جام لبالب خالی تا بود که نهیم لب بران لب حالی

2 ترسنده ازان شدم که ناگاه ز جان بی‌وصل لبت کنمی قالب خالی

1 ای بی‌رخ تو چو لاله‌زارم دیده گرینده چو ابر نوبهارم دیده

2 روزی بینی در آرزوی رخ تو چون اشک چکیده در کنارم دیده

1 ای پیش تو لعبتان چینی حبشی کس چون تو صنوبر نخرامد به کشی

2 گر روی بگردانی و گر سر بکشی ما با تو خوشیم گر تو با ما نه خوشی

1 ای مطرب ازان حریف پیغامی ده وین دلشده را به عشوه آرامی ده

2 ای ساقی ازان دور وفا جامی ده ور رشک برد حسود، گو جامی ده

1 در وهم نیاید که چه شیرین دهنی اینست که دور از لب ودندان منی

2 ما را به سرای پادشاهان ره نیست تو خیمه به پهلوی گدایان نزنی

1 ای راهروان را گذر از کوی تو نه ما بیخبر از عشق و خبر سوی تو نه

2 هر تشنه که از دست تو بستاند آب از دست تو سیر گردد از روی تو نه

1 گر دشمن من به دوستی بگزینی مسکین چه کند با تو به جز مسکینی

2 صد جور بکن که همچنان مطبوعی صد تلخ بگو که همچنان شیرینی

1 گیرم که به فتوای خردمندی و رای از دایرهٔ عقل برون ننهم پای

2 با میل که طبع می‌کند چتوان کرد؟ عیبست که در من آفریدست خدای

1 ای قدر بلند آسمان پیش تو خرد گوی ظفر از هر که جهان خواهی برد

2 دشمن چه کری کند که خونش ریزی از چشم عنایتش بینداز که مرد