گر کام دل از زمانه تصویر از سعدی شیرازی رباعی 142
1. گر کام دل از زمانه تصویر کنی
بی‌فایده خود را ز غمان پیر کنی
ای کودک لشکری که لشکر از سعدی شیرازی رباعی 143
1. ای کودک لشکری که لشکر شکنی
تا کی دل ما چو قلب کافر شکنی؟
ای مایهٔ درمان نفسی از سعدی شیرازی رباعی 144
1. ای مایهٔ درمان نفسی ننشینی
تا صورت حال دردمندان بینی
گر دشمن من به دوستی بگزینی از سعدی شیرازی رباعی 145
1. گر دشمن من به دوستی بگزینی
مسکین چه کند با تو به جز مسکینی
گر دولت و بخت باشد و روزبهی از سعدی شیرازی رباعی 146
1. گر دولت و بخت باشد و روزبهی
در پای تو سر ببازم ای سرو سهی
آن کیست که دل نهاد و فارغ از سعدی شیرازی رباعی 830
1. آن کیست که دل نهاد و فارغ بنشست
پنداشت که مهلتی و تأخیری هست
تدبیر صواب از دل خوش از سعدی شیرازی رباعی 831
1. تدبیر صواب از دل خوش باید جست
سرمایهٔ عافیت کفافست نخست
آن کس که خطای خویش بیند از سعدی شیرازی رباعی 832
1. آن کس که خطای خویش بیند که رواست
تقریر مکن صواب نزدش که خطاست
گر در همه شهر یک سر نیشترست از سعدی شیرازی رباعی 833
1. گر در همه شهر یک سر نیشترست
در پای کسی رود که درویش ترست
گر خود ز عبادت استخوانی از سعدی شیرازی رباعی 834
1. گر خود ز عبادت استخوانی در پوست
زشتست اگر اعتقاد بندی که نکوست
تا یک سر مویی از تو هستی از سعدی شیرازی رباعی 835
1. تا یک سر مویی از تو هستی باقیست
اندیشهٔ کار بت‌پرستی باقیست
بالای قضای رفته فرمانی از سعدی شیرازی رباعی 836
1. بالای قضای رفته فرمانی نیست
چون درد اجل گرفت درمانی نیست