هر کسی را نتوان گفت که صاحب از سعدی شیرازی غزل 66
1. هر کسی را نتوان گفت که صاحب نظر است
عشقبازی دگر و نفس پرستی دگر است
فریاد من از فراق یار است از سعدی شیرازی غزل 67
1. فریاد من از فراق یار است
وافغان من از غم نگار است
چشمت خوشست و بر اثر خواب از سعدی شیرازی غزل 68
1. چشمت خوشست و بر اثر خواب خوشترست
طعم دهانت از شکر ناب خوشترست
عشرت خوش است و بر طرف جوی از سعدی شیرازی غزل 69
1. عشرت خوش است و بر طرف جوی خوشتر است
می بر سماع بلبل خوشگوی خوشتر است
ای که از سرو روان قد تو چالاکترست از سعدی شیرازی غزل 70
1. ای که از سرو روان قد تو چالاکترست
دل به روی تو ز روی تو طربناکترست
دلی که عاشق و صابر بود مگر از سعدی شیرازی غزل 71
1. دلی که عاشق و صابر بود مگر سنگ است
ز عشق تا به صبوری هزار فرسنگ است
پای سرو بوستانی در گل است از سعدی شیرازی غزل 72
1. پای سرو بوستانی در گل است
سرو ما را پای معنی در دل است
دیده از دیدار خوبان برگرفتن از سعدی شیرازی غزل 73
1. دیده از دیدار خوبان برگرفتن مشکلست
هر که ما را این نصیحت می‌کند بی‌حاصلست
شراب از دست خوبان سلسبیلست از سعدی شیرازی غزل 74
1. شراب از دست خوبان سلسبیلست
و گر خود خون میخواران سبیلست
کارم چو زلف یار پریشان و از سعدی شیرازی غزل 75
1. کارم چو زلف یار پریشان و درهمست
پشتم به سان ابروی دلدار پرخمست
یارا بهشت صحبت یاران همدمست از سعدی شیرازی غزل 76
1. یارا بهشت صحبت یاران همدمست
دیدار یار نامتناسب جهنمست