مجنون عشق را دگر امروز حالت از سعدی شیرازی غزل 55
1. مجنون عشق را دگر امروز حالت است
کاسلام دین لیلی و دیگر ضلالت است
ای کآب زندگانی من در دهان از سعدی شیرازی غزل 56
1. ای کآب زندگانی من در دهان توست
تیر هلاک ظاهر من در کمان توست
هر صبحدم نسیم گل از بوستان از سعدی شیرازی غزل 57
1. هر صبحدم نسیم گل از بوستان توست
الحان بلبل از نفس دوستان توست
اتفاقم به سر کوی کسی افتاده‌ست از سعدی شیرازی غزل 58
1. اتفاقم به سر کوی کسی افتاده‌ست
که در آن کوی چو من کشته بسی افتاده‌ست
آن تویی یا سرو بستانی به از سعدی شیرازی غزل 59
1. آن تویی یا سرو بستانی به رفتار آمده‌ست
یا ملک در صورت مردم به گفتار آمده‌ست
شب فراق که داند که تا سحر از سعدی شیرازی غزل 60
1. شب فراق که داند که تا سحر چند است
مگر کسی که به زندان عشق دربند است
افسوس بر آن دیده که روی تو از سعدی شیرازی غزل 61
1. افسوس بر آن دیده که روی تو ندیده‌ست
یا دیده و بعد از تو به رویی نگریده‌ست
ای لعبت خندان لب لعلت که از سعدی شیرازی غزل 62
1. ای لعبت خندان لب لعلت که مزیده‌ست؟
وی باغ لطافت به رویت که گزیده‌ست؟
از هر چه می‌رود سخن دوست از سعدی شیرازی غزل 63
1. از هر چه می‌رود سخن دوست خوشتر است
پیغام آشنا نفس روح پرور است
این بوی روح پرور از آن خوی از سعدی شیرازی غزل 64
1. این بوی روح پرور از آن خوی دلبر است
وین آب زندگانی از آن حوض کوثر است
عیب یاران و دوستان هنر است از سعدی شیرازی غزل 65
1. عیب یاران و دوستان هنر است
سخن دشمنان نه معتبر است