دل هر که صید کردی نکشد سر از سعدی شیرازی غزل 34
1. دل هر که صید کردی نکشد سر از کمندت
نه دگر امید دارد که رها شود ز بندت
دوست دارم که بپوشی رخ همچون از سعدی شیرازی غزل 35
1. دوست دارم که بپوشی رخ همچون قمرت
تا چو خورشید نبینند به هر بام و درت
بنده وار آمدم به زنهارت از سعدی شیرازی غزل 36
1. بنده وار آمدم به زنهارت
که ندارم سلاح پیکارت
مپندار از لب شیرین عبارت از سعدی شیرازی غزل 37
1. مپندار از لب شیرین عبارت
که کامی حاصل آید بی مرارت
چه دل‌ها بردی ای ساقی به از سعدی شیرازی غزل 38
1. چه دل‌ها بردی ای ساقی به ساق فتنه‌انگیزت
دریغا بوسه چندی بر زنخدان دلاویزت
بی تو حرام است به خلوت نشست از سعدی شیرازی غزل 39
1. بی تو حرام است به خلوت نشست
حیف بود در به چنین روی بست
چنان به موی تو آشفته‌ام از سعدی شیرازی غزل 40
1. چنان به موی تو آشفته‌ام به بوی تو مست
که نیستم خبر از هر چه در دو عالم هست
دیر آمدی ای نگار سرمست از سعدی شیرازی غزل 41
1. دیر آمدی ای نگار سرمست
زودت ندهیم دامن از دست
نشاید گفتن آن کس را دلی هست از سعدی شیرازی غزل 42
1. نشاید گفتن آن کس را دلی هست
که ندهد بر چنین صورت دل از دست
اگر مراد تو ای دوست بی مرادی از سعدی شیرازی غزل 43
1. اگر مراد تو ای دوست بی مرادی ماست
مراد خویش دگرباره من نخواهم خواست
بوی گل و بانگ مرغ برخاست از سعدی شیرازی غزل 44
1. بوی گل و بانگ مرغ برخاست
هنگام نشاط و روز صحراست