بوی گل و بانگ مرغ برخاست از سعدی غزل 44
1. بوی گل و بانگ مرغ برخاست
هنگام نشاط و روز صحراست
خوش می‌رود این پسر که برخاست از سعدی غزل 45
1. خوش می‌رود این پسر که برخاست
سرویست چنین که می‌رود راست
دیگر نشنیدیم چنین فتنه که برخاست از سعدی غزل 46
1. دیگر نشنیدیم چنین فتنه که برخاست
از خانه برون آمد و بازار بیاراست
سلسلهٔ موی دوست حلقه دام بلاست از سعدی غزل 47
1. سلسلهٔ موی دوست حلقه دام بلاست
هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست
صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست از سعدی غزل 48
1. صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست
چارهٔ عشق احتمال شرط محبت وفاست
خرم آن بقعه که آرامگه یار آنجاست از سعدی غزل 49
1. خرم آن بقعه که آرامگه یار آنجاست
راحت جان و شفای دل بیمار آنجاست
عشق ورزیدم و عقلم به ملامت برخاست از سعدی غزل 50
1. عشق ورزیدم و عقلم به ملامت برخاست
کان که عاشق شد از او حکم سلامت برخاست
آن نه زلف است و بناگوش که روز است و شب است از سعدی غزل 51
1. آن نه زلف است و بناگوش که روز است و شب است
وان نه بالای صنوبر که درخت رطب است
آن ماه دوهفته در نقاب است از سعدی غزل 52
1. آن ماه دوهفته در نقاب است
یا حوری دست در خضاب است
دیدار تو حل مشکلات است از سعدی غزل 53
1. دیدار تو حل مشکلات است
صبر از تو خلاف ممکنات است
سرو چمن پیش اعتدال تو پست است از سعدی غزل 54
1. سرو چمن پیش اعتدال تو پست است
روی تو بازار آفتاب شکسته‌ست