دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را از سعدی غزل 12
1. دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را
تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را
وه که گر من بازبینم روی یار خویش را از سعدی غزل 13
1. وه که گر من بازبینم روی یار خویش را
تا قیامت شکر گویم کردگار خویش را
امشب سبکتر می‌زنند این طبل بی‌هنگام را از سعدی غزل 14
1. امشب سبکتر می‌زنند این طبل بی‌هنگام را
یا وقت بیداری غلط بودست مرغ بام را
برخیز تا یک سو نهیم این دلق ازرق‌فام را از سعدی غزل 15
1. برخیز تا یک سو نهیم این دلق ازرق‌فام را
بر باد قلاشی دهیم این شرک تقوا نام را
تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا از سعدی غزل 16
1. تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا
سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا
چه کند بنده که گردن ننهد فرمان را از سعدی غزل 17
1. چه کند بنده که گردن ننهد فرمان را
چه کند گوی که عاجز نشود چوگان را
ساقی بده آن کوزهٔ یاقوتِ روان را از سعدی غزل 18
1. ساقی بده آن کوزهٔ یاقوتِ روان را
یاقوت چه ارزد بده آن قوتِ روان را
کمان سخت که داد آن لطیف بازو را از سعدی غزل 19
1. کمان سخت که داد آن لطیف بازو را
که تیر غمزه تمامست صید آهو را
لاابالی چه کند دفتر دانایی را از سعدی غزل 20
1. لاابالی چه کند دفتر دانایی را
طاقت وعظ نباشد سر سودایی را
تفاوتی نکند قدر پادشایی را از سعدی غزل 21
1. تفاوتی نکند قدر پادشایی را
که التفات کند کمترین گدایی را
من بدین خوبی و زیبایی ندیدم روی را از سعدی غزل 22
1. من بدین خوبی و زیبایی ندیدم روی را
وین دلاویزی و دلبندی نباشد موی را