کس نگذشت در دلم تا تو به از سعدی شیرازی غزل 606
1. کس نگذشت در دلم تا تو به خاطر منی
یک نفس از درون من خیمه به در نمی‌زنی
من چرا دل به تو دادم که دلم از سعدی شیرازی غزل 607
1. من چرا دل به تو دادم که دلم می‌شکنی
یا چه کردم که نگه باز به من می‌نکنی
ای سرو حدیقه معانی از سعدی شیرازی غزل 608
1. ای سرو حدیقه معانی
جانی و لطیفه جهانی
بر آنم گر تو باز آیی که در از سعدی شیرازی غزل 609
1. بر آنم گر تو باز آیی که در پایت کنم جانی
و زین کمتر نشاید کرد در پای تو قربانی
بنده‌ام گر به لطف می‌خوانی از سعدی شیرازی غزل 610
1. بنده‌ام گر به لطف می‌خوانی
حاکمی گر به قهر می‌رانی
بهار آمد که هر ساعت رود از سعدی شیرازی غزل 611
1. بهار آمد که هر ساعت رود خاطر به بستانی
به غلغل در سماع آیند هر مرغی به دستانی
جمعی که تو در میان ایشانی از سعدی شیرازی غزل 612
1. جمعی که تو در میان ایشانی
زآن جمع به در بود پریشانی
ذوقی چنان ندارد بی دوست از سعدی شیرازی غزل 613
1. ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی
دودم به سر برآمد زین آتش نهانی
کبر یک سو نه اگر شاهد درویشانی از سعدی شیرازی غزل 614
1. کبر یک سو نه اگر شاهد درویشانی
دیو خوش طبع به از حور گره پیشانی
ندانمت به حقیقت که در جهان از سعدی شیرازی غزل 615
1. ندانمت به حقیقت که در جهان به که مانی
جهان و هر چه در او هست صورتند و تو جانی
نگویم آب و گل است آن وجود از سعدی شیرازی غزل 616
1. نگویم آب و گل است آن وجود روحانی
بدین کمال نباشد جمال انسانی
نه طریق دوستان است و نه از سعدی شیرازی غزل 617
1. نه طریق دوستان است و نه شرط مهربانی
که به دوستان یک دل سر دست برفشانی