کس نگذشت در دلم تا تو به خاطر منی از سعدی غزل 606
1. کس نگذشت در دلم تا تو به خاطر منی
یک نفس از درون من خیمه به در نمی‌زنی
من چرا دل به تو دادم که دلم می‌شکنی از سعدی غزل 607
1. من چرا دل به تو دادم که دلم می‌شکنی
یا چه کردم که نگه باز به من می‌نکنی
ای سرو حدیقه معانی از سعدی غزل 608
1. ای سرو حدیقه معانی
جانی و لطیفه جهانی
بر آنم گر تو باز آیی که در پایت کنم جانی از سعدی غزل 609
1. بر آنم گر تو باز آیی که در پایت کنم جانی
و زین کمتر نشاید کرد در پای تو قربانی
بنده‌ام گر به لطف می‌خوانی از سعدی غزل 610
1. بنده‌ام گر به لطف می‌خوانی
حاکمی گر به قهر می‌رانی
بهار آمد که هر ساعت رود خاطر به بستانی از سعدی غزل 611
1. بهار آمد که هر ساعت رود خاطر به بستانی
به غلغل در سماع آیند هر مرغی به دستانی
جمعی که تو در میان ایشانی از سعدی غزل 612
1. جمعی که تو در میان ایشانی
زآن جمع به در بود پریشانی
ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی از سعدی غزل 613
1. ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی
دودم به سر برآمد زین آتش نهانی
کبر یک سو نه اگر شاهد درویشانی از سعدی غزل 614
1. کبر یک سو نه اگر شاهد درویشانی
دیو خوش طبع به از حور گره پیشانی
ندانمت به حقیقت که در جهان به که مانی از سعدی غزل 615
1. ندانمت به حقیقت که در جهان به که مانی
جهان و هر چه در او هست صورتند و تو جانی
نگویم آب و گل است آن وجود روحانی از سعدی غزل 616
1. نگویم آب و گل است آن وجود روحانی
بدین کمال نباشد جمال انسانی
نه طریق دوستان است و نه شرط مهربانی از سعدی غزل 617
1. نه طریق دوستان است و نه شرط مهربانی
که به دوستان یک دل سر دست برفشانی