ندیدمت که بکردی وفا بدان چه بگفتی از سعدی غزل 530
1. ندیدمت که بکردی وفا بدان چه بگفتی
طریق وصل گشادی من آمدم تو برفتی
ای از بهشت جزوی و از رحمت آیتی از سعدی غزل 531
1. ای از بهشت جزوی و از رحمت آیتی
حق را به روزگار تو با ما عنایتی
چون خراباتی نباشد زاهدی از سعدی غزل 532
1. چون خراباتی نباشد زاهدی
کش به شب از در درآید شاهدی
ای باد بامدادی خوش می‌روی به شادی از سعدی غزل 533
1. ای باد بامدادی خوش می‌روی به شادی
پیوند روح کردی پیغام دوست دادی
دیدی که وفا به جا نیاوردی از سعدی غزل 534
1. دیدی که وفا به جا نیاوردی
رفتی و خلاف دوستی کردی
مپرس از من که هیچم یاد کردی از سعدی غزل 535
1. مپرس از من که هیچم یاد کردی
که خود هیچم فرامش می‌نگردی
مکن سرگشته آن دل را که دست آموز غم کردی از سعدی غزل 536
1. مکن سرگشته آن دل را که دست آموز غم کردی
به زیر پای هجرانش لگدکوب ستم کردی
چه باز در دلت آمد که مهر برکندی از سعدی غزل 537
1. چه باز در دلت آمد که مهر برکندی
چه شد که یار قدیم از نظر بیفکندی
گفتم آهن دلی کنم چندی از سعدی غزل 538
1. گفتم آهن دلی کنم چندی
ندهم دل به هیچ دلبندی
نگارا وقت آن آمد که دل با مهر پیوندی از سعدی غزل 539
1. نگارا وقت آن آمد که دل با مهر پیوندی
که ما را بیش از این طاقت نمانده‌ست آرزومندی
خلاف شرط محبت چه مصلحت دیدی از سعدی غزل 540
1. خلاف شرط محبت چه مصلحت دیدی
که برگذشتی و از دوستان نپرسیدی