ای صبر پای دار که پیمان شکست یار از سعدی غزل 299
1. ای صبر پای دار که پیمان شکست یار
کارم ز دست رفت و نیامد به دست یار
یار آن بود که صبر کند بر جفای یار از سعدی غزل 300
1. یار آن بود که صبر کند بر جفای یار
ترک رضای خویش کند در رضای یار
هر شب اندیشه دیگر کنم و رای دگر از سعدی غزل 301
1. هر شب اندیشه دیگر کنم و رای دگر
که من از دست تو فردا بروم جای دگر
به فلک می‌رسد از روی چو خورشید تو نور از سعدی غزل 302
1. به فلک می‌رسد از روی چو خورشید تو نور
قل هو الله احد چشم بد از روی تو دور
پروانه نمی‌شکیبد از دور از سعدی غزل 303
1. پروانه نمی‌شکیبد از دور
ور قصد کند بسوزدش نور
آن کیست که می‌رود به نخجیر از سعدی غزل 304
1. آن کیست که می‌رود به نخجیر
پای دل دوستان به زنجیر
از همه باشد به حقیقت گزیر از سعدی غزل 305
1. از همه باشد به حقیقت گزیر
وز تو نباشد که نداری نظیر
ای پسر دلربا وی قمر دلپذیر از سعدی غزل 306
1. ای پسر دلربا وی قمر دلپذیر
از همه باشد گریز وز تو نباشد گزیر
دل برگرفتی از برم ای دوست دست گیر از سعدی غزل 307
1. دل برگرفتی از برم ای دوست دست گیر
کز دست می‌رود سرم ای دوست دست گیر
فتنه‌ام بر زلف و بالای تو ای بدر منیر از سعدی غزل 308
1. فتنه‌ام بر زلف و بالای تو ای بدر منیر
قامت است آن یا قیامت عنبر است آن یا عبیر
ما در این شهر غریبیم و در این ملک فقیر از سعدی غزل 309
1. ما در این شهر غریبیم و در این ملک فقیر
به کمند تو گرفتار و به دام تو اسیر