که برگذشت که بوی عبیر می‌آید از سعدی شیرازی غزل 288
1. که برگذشت که بوی عبیر می‌آید
که می‌رود که چنین دلپذیر می‌آید
آن نه عشق است که از دل به از سعدی شیرازی غزل 289
1. آن نه عشق است که از دل به دهان می‌آید
وان نه عاشق که ز معشوق به جان می‌آید
تو را سریست که با ما فرو از سعدی شیرازی غزل 290
1. تو را سریست که با ما فرو نمی‌آید
مرا دلی که صبوری از او نمی‌آید
آنک از جنت فردوس یکی می‌آید از سعدی شیرازی غزل 291
1. آنک از جنت فردوس یکی می‌آید
اختری می‌گذرد یا ملکی می‌آید
شیرین دهان آن بت عیار بنگرید از سعدی شیرازی غزل 292
1. شیرین دهان آن بت عیار بنگرید
در در میان لعل شکربار بنگرید
آفتابست آن پری رخ یا ملایک از سعدی شیرازی غزل 293
1. آفتابست آن پری رخ یا ملایک یا بشر
قامتست آن یا قیامت یا الف یا نیشکر
آمد گه آن که بوی گلزار از سعدی شیرازی غزل 294
1. آمد گه آن که بوی گلزار
منسوخ کند گلاب عطار
خفتن عاشق یکیست بر سر دیبا از سعدی شیرازی غزل 295
1. خفتن عاشق یکیست بر سر دیبا و خار
چون نتواند کشید دست در آغوش یار
دولت جان پرورست صحبت آمیزگار از سعدی شیرازی غزل 296
1. دولت جان پرورست صحبت آمیزگار
خلوت بی مدعی سفره بی انتظار
زنده کدام است بر هوشیار از سعدی شیرازی غزل 297
1. زنده کدام است بر هوشیار
آن که بمیرد به سر کوی یار
شرط است جفا کشیدن از یار از سعدی شیرازی غزل 298
1. شرط است جفا کشیدن از یار
خمر است و خمار و گلبن و خار