تو را سماع نباشد که سوز عشق نبود از سعدی غزل 255
1. تو را سماع نباشد که سوز عشق نبود
گمان مبر که برآید ز خام هرگز دود
نفسی وقت بهارم هوس صحرا بود از سعدی غزل 256
1. نفسی وقت بهارم هوس صحرا بود
با رفیقی دو که دایم نتوان تنها بود
از دست دوست هر چه ستانی شکر بود از سعدی غزل 257
1. از دست دوست هر چه ستانی شکر بود
وز دست غیر دوست تبرزد تبر بود
مرا راحت از زندگی دوش بود از سعدی غزل 258
1. مرا راحت از زندگی دوش بود
که آن ماهرویم در آغوش بود
ناچار هر که صاحب روی نکو بود از سعدی غزل 259
1. ناچار هر که صاحب روی نکو بود
هر جا که بگذرد همه چشمی در او بود
من چه در پای تو ریزم که خورای تو بود از سعدی غزل 260
1. من چه در پای تو ریزم که خورای تو بود
سر نه چیزیست که شایسته پای تو بود
یا رب شب دوشین چه مبارک سحری بود از سعدی غزل 261
1. یا رب شب دوشین چه مبارک سحری بود
کاو را به سر کشته هجران گذری بود
عیبی نباشد از تو که بر ما جفا رود از سعدی غزل 262
1. عیبی نباشد از تو که بر ما جفا رود
مجنون از آستانه لیلی کجا رود
گفتمش سیر ببینم مگر از دل برود از سعدی غزل 263
1. گفتمش سیر ببینم مگر از دل برود
وآن چنان پای گرفته‌ست که مشکل برود
هر که مجموع نباشد به تماشا نرود از سعدی غزل 264
1. هر که مجموع نباشد به تماشا نرود
یار با یار سفرکرده به تنها نرود
هر که را باغچه‌ای هست به بستان نرود از سعدی غزل 265
1. هر که را باغچه‌ای هست به بستان نرود
هر که مجموع نشستست پریشان نرود